บทที่ 38
ตติยะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนที่ขณะนี้มีร่างบางของผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจนอนหลับสนิทอยู่ เขาทรุดตัวลงนั่งริมเตียงพร้อมใช้หลังมือสัมผัสหน้าผากเนียนแผ่วเบาเพื่อวัดไข้ ร่างสูงถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อตอนนี้ไข้ของเจนิตาลดลงแล้ว เขาจับมือเธอมากุมไว้แน่นพลางมองใบหน้าสวยด้วยแววตาลึกซึ้ง
“หายไวๆนะครับเจน ผมจะไม่ยอมให้อะไรมาขัดขวางความรักของเราเด็ดขาด ต่อให้แม่ไม่ยอมรับคุณผมก็จะพาคุณไปอยู่ที่อื่นแต่ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณเด็ดขาดที่รัก” ตติยะจบคำพูดด้วยการก้มลงจุมพิตหน้าผากเนียนเบาๆ
ด้านนอกเกดสาวใช้วัยรุ่นกำลังยกชามข้าวต้มร้อนๆที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆไปเสิร์ฟให้ว่าที่นายหญิงตามคำสั่งของตติยะ พอดีกับที่คุณหญิงช่อทิพย์เดินออกมาจากห้องนอนพอดี
“นั่นอะไรน่ะเกด”
“ข้าวต้มค่ะ คุณเต้สั่งให้ทำมาให้ว่าที่คุณผู้หญิงค่ะ”
“ใคร บ้านนี้ไม่มีว่าที่คุณผู้หญิงที่ไหนทั้งนั้น อย่ามาพูดแบบนี้ให้ฉันได้ยินอีก”
