บทที่ 43
ค่ำวันนั้นระหว่างที่ตติยะกำลังอาบน้ำอยู่เสียงโทรศัพท์ของเจนิตาก็ดังขึ้น หญิงสาวมองเบอร์โทรเข้าอย่างแปลกใจเพราะเป็นเบอร์ไม่มีชื่อแต่เธอก็ตัดสินใจกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ”
“ฉันเอง” ไม่ต้องบอกเธอก็จำเสียงนี้ได้ดีคุณหญิงช่อทิพย์มารดาของตติยะนั่นเอง
“ลูกชายฉันอยู่ไหม”
“คุณเต้อาบน้ำอยู่ค่ะ”
“ที่ฉันโทรมาก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แค่จะโทรมาเตือนความจำเผื่อเธอจะลืมน่ะ เวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันให้ไว้เหลืออีกสามวันเท่านั้นนะ ถ้าครบกำหนดแล้วเธอยังอยู่ฉันจะดำเนินการตามที่บอกไว้ทันทีถ้าเธออยากจะลองดีกับฉันก็ตามใจ แต่อย่าลืมว่าคนที่เธอรักจะเป็นยังไงถ้าเธอไม่แคร์จะดันทุรังอยู่กับลูกชายฉันต่อไปก็ได้นะ ฉันโทรมาแค่นี้แหละเชิญเสพย์สุขกับลูกชายฉันซะให้พอก่อนที่เวลาของเธอจะหมดลง” เสียงสัญญานตัดไปแล้วแต่เจนิตากำโทรศัพท์ในมือแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว แต่เมื่อได้ยินเสียงปลดล็อคประตูห้องน้ำหญิงสาวจึงรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อ
