บทที่ 45
หญิงสาวกลับมาถึงคอนโดในยามบ่ายซึ่งตติยะยังไม่กลับจากการนัดสังสรรค์กับเพื่อน เจนิตาเดินไปทรุดกายลงบนโซฟาอย่างอ่อนเพลีย ช่วงนี้เธอรู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติและรู้สึกง่วงนอนบ่อยๆในไม่ช้าร่างบางก็หลับไปทันที ตติยะเปิดประตูห้องพักเข้ามาพร้อมถุงของฝากพะรุงพะรัง เขาสอดส่ายสายตามองหาภรรยาก่อนจะพบว่าเจนิตานอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาหน้าทีวีนั่นเอง เขานำถุงข้าวของที่ซื้อมาไปวางไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินเข้าไปทรุดกายลงนั่งข้างๆร่างบางของภรรยา
“ช่วงนี้ขี้เซาจังแฮะ” ตติยะเอ่ยเมื่อสังเกตว่าพักหลังมานี้เจนิตาทานอาหารได้มากกว่าปกติแถมยังง่วงนอนบ่อยๆและดูเหมือนว่าร่างบางจะอวบขึ้นนิดๆแต่ในสายตาของเขาเธอก็ยังสวยและมีแรงดึงดูดอย่างแรงต่อเขาเสมอ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเขี่ยปรอยผมที่หลุดลงมาปรกหน้าของเธอออกพร้อมก้มลงจูบแก้มเนียนเบาๆอย่างอดใจไม่ไหว เป็นจังหวะที่เจนิตารู้สึกตัวตื่นพอดี
“คุณเต้ กลับมานานแล้วเหรอคะ”
