บทที่ 46
คุณหญิงช่อทิพย์ถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉินโดยมีตติยะและคุณประวิทย์ยืนรออยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าเป็นกังวล ชายหนุ่มเดินไปทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน เขาก้มลงซบหน้ากับฝ่ามือตัวเองด้วยท่าทางเคร่งเครียด คุณประวิทย์ตบไหล่ลูกชายเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ
“แม่จะเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับพ่อ ผมทำให้แม่เป็นแบบนี้ใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่เลยเต้อย่าคิดแบบนั้น ที่แม่เป็นแบบนี้เพราะความยึดมั่นถือมั่นของเขาต่างหาก ถ้าแม่เขาไม่ยึดติดกับของนอกกายมากเกินไป ป่านนี้เขาก็คงจะมีความสุขกับการเตรียมตัวเป็นคุณย่า แล้วใช้เวลาที่เหลือในการเลี้ยงหลานตัวน้อยๆอย่างมีความสุข เรื่องนี้เต้ไม่ผิดเลยลูกเต้ทำดีที่สุดแล้วถ้าพ่อเป็นเต้ก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน จะให้พ่อทิ้งลูกทิ้งเมียเพื่อความพอใจของแม่มันก็เป็นไปไม่ได้ เชื่อพ่อนะสักวันแม่เขาจะต้องยอมรับหนูเจน ยิ่งถ้าได้เห็นหน้าหลานไม่นานก็คงใจอ่อน” คุณประวิทย์เอ่ยปลอบลู
