บทที่ 47
ในที่สุดคุณหญิงช่อทิพย์ก็ได้กลับมาพักรักษาตัวที่บ้าน คุณประวิทย์จ้างพยาบาลพิเศษและนักกายภาพบำบัดมาดูแลภรรยาเป็นอย่างดี ตอนนี้เธอและตติยะได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์อังคเดชาเป็นการถาวรเพื่อช่วยดูแลคุณหญิงช่อทิพย์อีกแรง
“นี่คุณดา เป็นพยาบาลพิเศษที่พ่อจ้างมาดูแลแม่เขารู้จักกันไว้สิหนูเจน นี่หนูเจนลูกสะใภ้ผมเองคุณดา” คุณประวิทย์เอ่ยแนะนำให้ลูกสะใภ้กับพยาบาลพิเศษของภรรยาได้รู้จักกัน
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” พยาบาลร่างท้วมท่าทางใจดีเอ่ยทักทายเจนิตา
“เช่นกันค่ะ”
แม้จะถูกคุณหญิงช่อทิพย์เล่นงานไว้หนักหนาเพียงใดแต่เจนิตาก็เลือกที่จะให้อภัย ไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้หญิงแสนดี แต่เพราะเธอเห็นแก่สามีเธอไม่อยากให้เขาต้องลำบากใจที่เห็นแม่กับเมียมีปัญหากัน อีกอย่างคุณหญิงช่อทิพย์ก็ได้ชื่อว่าเป็นย่าของลูกเธอซึ่งยังไงก็ตัดกันไม่ขาด เธอจะขอใช้ความดีเข้าสู้เผื่อว่ามันจะสามารถเอาชนะใจคุณหญิงผู้แสนเจ้า
