บทที่ 48
ในยามบ่ายซึ่งเป็นเวลางีบของคุณหญิงช่อทิพย์เจนิตาเปิดประตูเข้ามาเบาๆ ตามด้วยปิ่นเด็กรับใช้ที่ยกถาดขนมตามหลังมา
“วันนี้มีอะไรมาให้คุณหญิงทานคะน้องเจน” พยาบาลพิเศษเอ่ยถามเมื่อเห็นเจนิตาเดินนำเด็กรับใช้ที่ยกถาดของว่างมาให้เหมือนทุกวัน
“วันนี้เป็นสาคูไส้หมูค่ะ เจนอยู่ว่างๆเลยเปิดอินเทอร์เน็ตลองทำดู แต่ทดสอบแล้วนะคะว่าทานได้แน่นอนเจนยกมาเผื่อพี่ดาด้วยค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ของว่างที่น้องเจนทำมาคุณหญิงท่านทานหมดทุกวันเลยนะคะ”
“เอ่อ...แล้ว”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่ไม่ได้บอกหรอกว่าน้องเจนเป็นคนทำ” เจนิตายิ้มอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ขอบคุณค่ะ ถ้าบอกไปเจนกลัวว่าคุณหญิงท่านจะไม่ยอมทานน่ะค่ะ”
“น่าอิจฉาคุณหญิงช่อทิพย์นะคะมีทั้งสามี ลูกชาย และลูกสะใภ้คอยดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี แบบนี้หายวันหายคืนแน่นอนค่ะ”
“เจนก็หวังว่าอย่างนั้นค่ะ เจนอยากให้ลูกเกิดมามีพร้อมทั้ง พ่อ แม่ ปู่ ย่า ช่
