บทที่ 19
เจนิตามาถึงที่ทำงานเป็นคนแรกของแผนก หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวเพื่อจัดอาหารเช้าที่ซื้อมาใส่จานพร้อมกับชงโกโก้ร้อนให้ตัวเอง
“มาเช้าก็ดีแบบนี้นี่เอง ออฟฟิศนี้เป็นของเรามีเวลาทำอะไรได้อีกตั้งเยอะแยะ” หญิงสาวหยิบแซนด์วิชที่ซื้อมาจากด้านล่างเข้าปากพร้อมกับเปิดคอมพิวเตอร์เช็คข่าวสารบ้านเมืองไปด้วย เจนิตาทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ทันสังเกตว่ามีร่างสูงของใครบางคนกำลังเดินตรงมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“คุณทำไมไม่รอผม” ตติยะเอ่ยถามเสียงดังเมื่อเดินมาถึงร่างบางที่นั่งทานอาหารอย่างสบายใจเฉิบ เจนิตาถึงกับสำลักด้วยความตกใจ
“แค่ก แค่ก” ตติยะรีบยื่นแก้วน้ำให้เมื่อเห็นว่าเจนิตาไอหน้าดำหน้าแดง
“อีตาบ้า ทำไมมาไม่ให้สุ้มให้เสียงฮะ ทำฉันตกใจหมด”
“โทษที คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ก็สำลักเกือบตายนี่ไง ไม่เห็นเหรอ”
“ผมขอโทษ” ตติยะเอ่ยขอโทษอย่างรู้สึกผิด
“ผมอุตส่าห์ออกจากบ้านแต่เช้าและเผื่อเวลามารับค
