บทที่ 23
“เจน...เจน”
“ผมอาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเท่าไหร่นัก แต่ต่อไปนี้ผมสัญญาว่าจะดีขึ้นเพื่อให้คู่ควรกับการได้รักคุณ”
“คุณเต้” เจนิตาครางออกมากับประโยคสะท้านหัวใจนั้น
“ว่าไงครับ ให้โอกาสผมได้ไหม” ตติยะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
“เจนไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ ไม่อยากน้ำตาเช็ดหัวเข่าและกินน้ำตาต่างข้าว”
“ไม่มีวันเจน ผมไม่มีวันทำแบบนั้นกับคุณ ผมสาบานว่าผมจะซื่อสัตย์กับคุณคนเดียวตลอดไปถ้าหากว่าวันไหนผมผิดคำสาบานขอให้ผม...” ยังไม่ทันที่ตติยะจะพูดจบเจนิตาก็ใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากเขาเป็นเชิงห้ามปราม
“ไม่ต้องสาบานหรอกค่ะ เจนจะลองให้โอกาสคุณแต่ถ้าคุณผิดคำสัญญาด้วยการนอกใจไปมีคนอื่นเจนจะไปจากคุณทันที และจะไม่มีการให้โอกาสแก้ตัวใดๆทั้งนั้น” เจนิตากล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดในตอนท้าย
“จริงเหรอเจน ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสผม ไชโย้” ตติยะโห่ร้องอย่างดีใจ
“คุณเต้เบาๆสิคะ เดี๋ยวใครได้ยินเข้า”
“ไม่มีใครได้
