"ขอโทษนะ ที่พี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราน้ำตาคลออีกครั้ง พี่ไม่รีบนะ พี่ตั้งใจจีบ เพราะพี่ชอบเราจริงๆ"
สิ่งที่เขาพูด ฉันได้ยินทุกประโยค รับรู้ทุกๆ คำ แต่ฉันไม่อยากรีบร้อนไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรก็ตาม อยากปล่อยให้ทุกอย่างมันอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ มีเวลาเรียนรู้และศึกษาการใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นนานๆ
รถของสไปรท์เลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าหอของฉัน แต่ทว่า เราสองคนยังนั่งเงียบอยู่ในรถแบบนั้น
"ให้พี่ลงไปส่งหรือเปล่า" ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ พลางถอนหายใจออกมา
"ไม่สบายใจเรื่องอะไร หรืออยากรู้ ว่าแฟนเก่าเราคุยอะไรกับพี่บ้าง"
"เปล่า ที่พี่พูดออกมาปายก็พอจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว ปายแค่ไม่อยากให้พี่คุยกับเขาอีก" คนข้างๆ หันมามองฉัน ก่อนที่เขาจะพยักหน้าออกมา
"ถ้าต้องการแบบนั้นพี่ก็จะทำให้"
"..."
"พี่ยังคุยกับเราได้เหมือนเดิมใช่ไหม"
"..."
"พี่ทำให้เราหนักใจหรือเปล่า"
"เปล่า ปายแค่ไม่อยากให้พี่คาดหวัง"
"แล้วถ้าพี่บ
