เป็นอีกวันที่การทำงานของฉันมันผ่านพ้นไป วันนี้เมยี่ไม่ได้มาทำงาน จริงๆ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน แต่ฉันกับเมยี่แลกวันหยุดกัน เพราะรายนั้นเห็นบอกว่าพ่อไม่สบาย อาจจะลางานสักหนึ่งสัปดาห์เพื่อไปดูแลพ่อก่อน ในวันหยุดอย่างวันนี้ ฉันเลยเลือกที่จะทำงานแทน เก็บวันหยุดไว้รวมกับวันลา จะได้มีเวลาไปหาลูกหลายๆ วัน
ขาของฉันชะงักลง เมื่อก้าวออกมาจากร้านได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนจะมายืนรอฉัน
"พี่ไปรท์" หลายสัปดาห์ที่เราไม่เจอกัน ทุกอย่างที่เป็นเขา ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง
"เลิกงานแล้วเหรอ" ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ เขายิ้มให้ฉันเพียงนิด ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินหน้าเข้ามาหาฉันแทน
"เห็นในเฟซว่าพ่อเมเข้าโรงพยาบาล เป็นไงบ้างอะ"
"หน้ามืดแล้วล้มน่ะค่ะ เมลางาน แล้วกลับไปดูแลพ่อ"
"อื้อ เหงาเลยสิเรา ไม่มีเพื่อนกินข้าว" น้ำเสียงและคำพูดหยอกล้อ อดไม่ได้ ที่จะทำให้ฉันมองหน้าเขา ทั้งที่ฉันพยายามหลบหน้า ตอบ
