ภายในห้องพักของโรงพยาบาล
หลังจากที่พ่อกับแม่ของผมคุยกับปายในเรื่องอาการของฉลาม เพียงไม่นานพ่อกับแม่ของผมก็เดินออกไป
คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล บล็อกหน้าเดียวกับผมเป๊ะ แต่ตาสวยๆ กับปากกระจับเล็กๆ นั่น เหมือนคนเป็นแม่ไม่มีผิดเลย
"นั่งก่อนสิปาย ลูกพึ่งหลับไปตอนเกือบจะเจ็ดโมง เมื่อคืนงอแงทั้งคืน ร้องไห้เพราะกลัวหมอจะพาไปพ่นยา กว่าจะตื่นอีกทีก็คงสาย หรือไม่ก็ต้องปลุกเพราะหมอเข้ามาตรวจ" ผมขยับเก้าอี้ไปให้คนตัวเล็ก
ในสายตาของผม ปายสวยขึ้นมากเลยนะ และดูมั่นใจกว่าตอนที่เราคบกันเยอะเลย
"เมื่อคืนนายเฝ้าลูกเหมือนกันเหรอ"
"อื้อ ก็อยู่ด้วยกันทั้งสามคน" ปายมองหน้าผมเพียงนิด ก่อนที่เธอจะหย่อนสะโพกลงนั่งเก้าอี้ที่ผมขยับเข้าไปให้ ซึ่งอยู่ข้างเตียงคนไข้มากที่สุด
"นายจะกลับไปพักก็ได้นะ เดี๋ยวฉันอยู่กับลูกเอง"
"ไม่หรอก ช่วยกันดูลูกดีกว่า หมอกำชับตลอด ว่าต้องหมั่นเช็ดตัว ไม่งั้นอาจจะชักได้ เม
