ฉันยังเลือกที่จะยึดตำแหน่งข้างตัวของลูก ซึ่งอยู่ข้างเตียงไม่ยอมห่าง เลือกที่จะไม่สนใจคนที่นั่งรอคำตอบอยู่ข้างๆ กัน
ฉันไม่รู้หรอก ว่าจริงๆ แล้ว ความคิดของฉายมันเป็นแบบไหน แต่ถ้าจะให้ฉันคิดว่า เขากำลังรู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำเอาไว้ ฉันยังเชื่อไม่ลง!
นอกใจกันมาสามปี นี่คือสิ่งที่คนรักเขาทำกันอย่างนั้นเหรอ?
เขายืนยันว่ารักฉัน แต่ตอนเราห่างกัน เขายังสามารถมีคนอื่นได้ แล้วจะมีใครบ้าง ที่อยากเอาชีวิต เอาความรู้สึก เอาหัวใจไปผูกไว้กับคนแบบเขา
แกร๊ก~
ประตูห้องถูกผลักเข้ามา ตามด้วยร่างสูงโปร่งของสกายที่เดินเข้ามาพร้อมแม่ แน่นอนว่า ฉันคือคนที่ขอให้แม่มาที่โรงพยาบาลเอง ไม่อยากอยู่กับตะวันฉายตามลำพัง ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของเขาแล้วจริงๆ
"สวัสดีครับ" ฉายยกมือไหว้แม่ฉัน ซึ่งแม่ฉันยอมพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้ามาหาหลาน
"เป็นไงบ้าง หมอมาตรวจหรือยัง"
"มาแล้ว ผลเลือดปกติ แต่ไข้ยังสูงอยู่" ฉายเป็นฝ่าย
