ภายในห้องพิเศษของโรงพยาบาล
การสนทนาระหว่างฉันและแม่เป็นอันจบลง เมื่อคนที่นอนอยู่บนเตียง งัวเงียตื่นขึ้นมา ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า แล้วขยับขึ้นไปอยู่บนเตียงกับลูกทันที
"ฉลามปวดหัวหรือเปล่าครับ" คำตอบที่ฉันได้คือการส่ายหน้า ปากกระจับที่แดงเพราะพิษไข้ กับใบหน้าที่ซีดเซียว ทำให้ฉันลืมเรื่องราวความเจ็บปวดที่เจอมา และพึ่งจะถูกรื้อฟื้นเมื่อสักครู่ทันที
"ตัวฉลามยังอุ่นๆ อยู่เลย ขอแม่ปายเช็ดตัวได้ไหมลูก"
เป็นอีกครั้งที่คนตัวเล็กตั้งท่าจะร้องไห้ พอเห็นแบบนั้น ฉันโน้มตัวไปนอนกับลูก และกอดเขาไว้ทันที
"ป้าหมอบอกว่า ถ้าฉลามตัวไม่ร้อน ฉลามจะได้กลับบ้านเร็ว ฉลามไม่อยากกลับบ้านเหรอคะ"
"..."
"ถ้าฉลามหาย แม่ปายจะพาฉลามไปเที่ยวนะ"
ไม่มีการตอบรับ แต่มีท่าทีให้ความสนใจ พอดีกับฉาย ที่ผลักประตูเข้ามา
"พ่อฉายมาแล้ว ให้พ่อขึ้นมานอนด้วย แล้วให้แม่ปายไปเอาผ้ามาเช็ดตัวนะครับคนเก่งของแม่"
"เช็ดตัวเหรอคร
