“ติดต่อกลับพวกกูมาบ้างนะ”
“ได้สิ!!”
“ไว้จะเจอกันนะแก” เพื่อนรักทั้งสี่คนกอดกันกลม วันนี้เพื่อนรักทั้งสามมาส่งเธอขึ้นเครื่องไปหาคุณพ่อและคุณแม่ที่บ้านและโชคดีที่เป็นช่วงปิดเทอมเล็กของมหาลัยพอดี ร่างกายที่บอบช้ำของยิปโซถูกปกปิดด้วยเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาว
“รักพวกแกนะ” แววตาเศร้าของยิปโซเดินเข้าเกทสนามบินไปโดยมีเพื่อนรักทั้งสามยืนรอเธอจนลับตา หยอดน้ำใส ๆ ไหลอาบแก้มหลังจากเดินหันหลังให้เพื่อน เธอแค่ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง ตอนนี้จิตใจของเธออ่อนแอมากจึงทำให้เธอเลือกที่จะกลับไปซบอกคุณพ่อและคุณแม่ที่บ้าน
“ไอ้รามสภาพ แม่งดูไม่ได้เลยวะ!!” หมออิฐและหมอเหนือแบกเพื่อนรักกลับคอนโดสภาพเมามายไม่มีสติ พวกเขาเองก็ไม่ทราบว่าต่อจากนี้หมอรามจะเอายังไงต่อกับเรื่องของยิปโซเช่นกัน คงต้องรอให้เจ้าตัวได้มีเวลาคิดทบทวนกับตัวเองก่อน
“เอาไงวะ!!”
“ก็คงต้องปล่อยให้มันได้คิดและทบทวนความรู้สึกของตัวมันเองก่อน” หมอ
