พรึ่บ!
ระหว่างที่นั่งดื่มอยู่นั้น ปราชญ์และพี่ของมันก็เดินตามกันเข้ามาในห้องที่เขาอยู่
"รู้แล้วนะว่าใครที่วางยามึง"
"ใครวะ"
"เอาตัวเข้ามา" ปราชญ์พูดแบบนั้น ไม่นานการ์ดของร้าน ก็พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้อง ซึ่งพอเขาเห็นหน้า ก็รู้สึกคุ้นเธอมาก ๆ
"พะ...พี่ควัน อย่าทำอะไรณัฐเลยนะ ณัฐขอโทษ" ณัฐชายกมือไหว้อ้อนวอน
"เธอกล้าดียังไงถึงให้คนมาวางยาฉัน"
"ณัฐขอโทษ ณัฐไม่ได้ตั้งใจ"
"คันมากนะ งั้นฉันจะสนองให้ เอาไปจัดการ แล้วถ่ายคลิปเก็บเอาไว้ให้ฉันด้วย"
"ครับคุณควันหลง"
"มะ...ไม่นะพี่ควัน กรี๊ดดด...ไม่ไปนะ ไม่เอาแบบนี้ ณัฐขอโทษ กรี๊ดดด"
หลังจากที่การ์ดลากตัวคนจ้างวางยาเขาออกไป ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาพรืดยาวด้วยความรำคาญ เนื่องจากเสียงผู้หญิงคนนั้นแสบหูเอามาก ๆ
"ส่วนคนที่วางยามึง กูไล่ออกแล้วนะ" ปรัชญ์พูด
"ขอบคุณที่เป็นธุระจัดการให้นะครับเฮีย"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก เรื่องนี้มันเกิดในผับกู กูต
