LOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดโหด

"มาเรียนวันแรกก็ตั้งใจเรียน อย่าเอาแต่ไปตามไอ้ควันเข้าใจไหม" "ไม่เข้าใจ" "ทำไมถึงไม่เข้าใจ" ราชา หันมาจ้องมอง "ไม่รู้" วิเวียน หญิงสาวนิเทศปีหนึ่ง ทำหน้าเชิดตามสไตล์ลูกคุณหนูเอาแต่ใจ ไม่สนใจคำที่ลูกพี่ลูกน้องตัวเองบอก "ถ้าพูดไม่ฟัง เฮียจะบอกคุณน้า" "เฮีย~" วิเวียนทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก "ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น อะไรที่เฮียบอก ก็ฟังไว้บ้าง" "วันนี้เฮียควันหลงมีเรียนไหมคะ" "เมื่อกี้ก็บอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ที่เฮียพูดไปตั้งนาน ไม่เข้าใจเลยหรือไงวิเวียน" "ก็ไม่ได้ไปยุ่งสักหน่อย ก็แค่อยากรู้เฉย ๆ ตกลงเฮียควันมีเรียนไหมเนี่ย" "มี แต่ยังไม่เห็นรถมันเลย น่าจะยังไม่มา" "หนูขอไปนั่งด้วยก่อนได้ไหม อีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงคาบแรก" "ไม่คิดจะไปหาเพื่อนใหม่เลยหรือไง เราอยู่คนเดียวไม่ได้นะ ต้องหาเพื่อน" "ไม่เห็นอยากมีเลย อยู่คนเดียวก็ดีจะตาย" เพราะตั้งแต่เรียนมา หญิงสาวไม่เคยมีเพื่อนเลย ก็อยู่คนเดียวตลอด เนื่องด้วยนิสัยของตัวเองแล้ว ไม่ค่อยอยากมีคนมาเป็นเพื่อนเธอหรอก "แล้วเวลาทำงานกลุ่มจะทำยังไง" "ก็ขออาจารย์ทำคนเดียว" "ขึ้นมหาลัยแล้ว มันไม่ได้ง่ายเหมือนเรียนม. ปลาย ตั้งใจเรียนด้วย อย่าลืมว่าถ้าเกรดออกมาไม่ดี เราจะถูกส่งกลับไปเรียนต่อที่เนเธอร์แลนด์" "เข้าใจแล้วค่ะ หม่าม้าบอกก่อนมาแล้ว" ก่อนหน้านี้เธอเรียนอยู่ที่เนเธอร์แลนด์ เธอเติบโตอยู่ที่นั่นตั้งแต่อายุสิบขวบถึงอายุสิบแปด แต่หลังจากที่เรียนจบมัธยมปลายแล้ว หญิงสาวก็ขอมารดาของตัวเองที่ท่านรับเธอมาเป็นลูกบุญธรรม เพื่อมาเรียนต่อที่ประเทศไทย เพราะเธอชื่นชอบที่นี่เอามาก ๆ หลังจากที่มาเที่ยวค่อนข้างบ่อย แต่ก็มีอีกอย่างที่เธอชื่นชอบมากกว่าสถานที่เที่ยว นั่นก็คือเธอได้แอบชอบคนคนหนึ่ง ที่เป็นเพื่อนสนิทของคนที่นั่งอยู่ข้างเธอ ซึ่งวิเวียนเจอเขาไม่กี่ครั้งก็ตกหลุมรักเขาอย่างจัง อยากมาอยู่ใกล้ ๆ ให้เขาเห็นหน้าสวย ๆ ของตัวเองทุกวัน "งั้นไปนั่งรอกับเฮียก่อนก็แล้วกัน" ราชาเปิดประตู และลงจากรถ ส่วนเธอพอเห็นคนด้านข้างลงไปแล้ว ก็รีบดันประตูรถออกก้าวลงมายืน พร้อมกับปิดประตูรถกลับแล้วรีบวิ่งไปหาพี่ชายของตัวเองที่ยืนเก๊กหล่ออยู่ "ไม่เห็นต้องยืนเก๊กเลย" "ยืนเก๊กอะไรของเรา พูดไปเรื่อย รีบเดินตามมา" ราชาก็รีบเดินเข้าไปในคณะของเขา ส่วนวิเวียนก็รีบเดินตามลูกพี่ลูกน้องมาติด ๆ พร้อมกับมานั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่ตอนนี้มีนักศึกษาหลายสิบคนกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ ซึ่งพวกเขาต่างมองมายังเธอกับคนข้างกาย แต่หญิงสาวก็ไม่สนใจ หันกลับมายิ้มให้พี่ชายตัวเอง "นี่คณะเฮียเหรอคะ" "ใช่" "คนเยอะจัง มีแต่หล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย แต่เฮียควันหลงของหนูหล่อกว่าอยู่ดี" "เป็นหนักนะวิเวียน" "ก็เฮียควันหล่อจริงนี่นา แล้วคณะนิเทศหนูล่ะอยู่ไหน" "ตึกนั้น" หญิงสาวก็มองตามนิ้วที่ชี้ของลูกพี่ลูกน้อง ไปยังตึกด้านข้าง "นี่คณะเราติดกันเหรอเนี่ย ดีจังหนูจะได้มาหาเฮียควันหลงบ่อย ๆ" "เฮียบอกว่าอย่ามายุ่งกับมันไง มันยิ่งขี้หงุดหงิดอยู่ เดี๋ยวก็โดนมันด่าเอาอีก" "หนูไม่สนหรอก อยากด่าก็ด่าไป" "ปากดี เดี๋ยวพอมันด่าก็ร้องไห้งอแงเหมือนวันนั้นอีก เฮียไม่ปลอบนะ" "เฮีย~" ก็อย่างที่ลูกพี่ลูกน้องเธอบอกนั่นแหละ มีครั้งหนึ่งที่เธอสารภาพบอกความในใจของตัวเองไป แต่ก็โดนรุ่นพี่หนุ่มปฏิเสธด้วยถ้อยคำไม่ดี แล้วหลังจากนั้น เวลาเขาเห็นเธอ ก็จะชอบพ่นคำไม่ดีใส่ ชอบทำให้เสียใจอยู่เรื่อย ๆ โดยการไปกับผู้หญิงคนอื่นเพราะเขานั้นเจ้าชู้เอามาก ๆ แต่เธอก็พยายามเข้มแข็ง ไม่ใส่ใจเรื่องพวกนั้น เพราะเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายอยู่แล้ว วิเวียนตั้งปณิธานเอาไว้ว่า จะทำให้เขาเปลี่ยนใจมาชอบเธอให้ได้ โดยพอมานั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี พอถ่ายได้รูปที่ตัวเองได้แล้วก็ไม่ลืมที่จะอัปลงโซเชียลมีเดียของตัวเอง เพื่อเช็กเรตติงเน็ตไอดอลสาวสวย "แล้วนี่พี่มีเรียนกี่โมง" "อีกสิบกว่านาทีก็เข้าแล้วเนี่ย" "อ้าว งั้นหนูก็ต้องอยู่คนเดียวสิ" "ก็ถึงบอกว่าให้หาเพื่อนไง จะได้ไม่ได้อยู่คนเดียว" "หนูไม่กล้าหรอก" "มานี่ เดี๋ยวเฮียพาไปส่งที่คณะ" ราชาลุกขึ้น วิเวียนก็ลุกขึ้นตาม พร้อมกับเดินตามราชามายังคณะนิเทศที่ตัวเองเรียนอยู่ แต่พอเดินเข้ามาแล้ว คนที่นั่งอยู่กลับมองมาที่เราสองคนสลับกันไปมา ซึ่งหญิงสาวก็ทำเป็นเชิดไม่สนใจเหมือนเดิม "จะมองอะไรกันก็ไม่รู้" "พวกเขามองก็ไม่แปลก เราปีหนึ่ง แต่แต่งตัวแบบนี้" "แบบนี้คือแบบไหน" "ปีหนึ่งเข้าให้ใส่กระโปรงยาวไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ทำตามกฎ" "ก็ใส่ยาว ๆ แล้วมันอึดอัด หนูไม่ชอบ" "....." "กลับคณะของตัวเองไปเลย ขี้เกียจฟังเฮียบ่นแล้วเนี่ย" "กล้าอยู่คนเดียวแล้วหรือไง" "แค่นี้เอง ไปได้แล้วค่ะ" วิเวียนเอ่ยไล่ลูกพี่ลูกน้องอย่างราชาให้เขากลับคณะเรียนของตัวเอง "โอเค งั้นเฮียไปก่อน" "อืม" เธอตอบคนข้างกาย พร้อมกับยืนมองเขาที่กำลังเดินกลับไปยังคณะตัวเอง โดยพอมองสุดสายตาตัวเองแล้ว หญิงสาวก็เดินมานั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนตัวว่าง "น่าเบื่อจริง ๆ เลย" เธอนั่งมองซ้ายมองขวา เพื่อสำรวจคณะเรียนตัวเอง "แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าคนไหนปีหนึ่งเนี่ย แต่งตัวเหมือนกันไปหมด" หญิงสาวบ่นพึมพำ ขณะเดินเข้ามาในอาคารเรียนของคณะ