“ไม่ต้องกลัว นี่ก็เป็นครั้งแรกของฉันเหมือนกัน” สายลม สรัณชัย วุฒิกุลศิริไพศาล นักศึกษาหนุ่มปี 2 คณะบริหาร ลักษณะนิสัยนิ่ง เงียบ ไม่ค่อยพูด "จะเดินกลับมาเองดี ๆ หรือจะให้ฉันไปลากกลับมา" ลูกแพร แพรณิตา สุขดำรงค์ นักศึกษาสาวปี 2 คณะบริหาร ลักษณะนิสัยเป็นคนร่าเริง น่ารัก ใครเห็นก็รักและเอ็น "ระ...เราไม่กลัวลมหรอกนะ ไม่ต้องมาขู่เลย"

ความรักเมื่อน้อยเกินไปก็จืดจาง แต่เมื่อมากเกินไปก็กลายเป็นบ่วงผูกรัด จนต่างฝ่ายต่างต้องเสียใจ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการที่รักใครสักคนมากเกินไป จะทำให้คนที่ถูกรักต้องทุกข์ทรมานถึงเพียงนี้ "เธอรักเขามาก ส่วนเขาก็รักเธอมาเช่นกัน"

หนึ่งคนที่เธอรัก กับอีกหนึ่งคนที่รักเธอ ในเมื่อตัดสินใจไม่ได้ว่าจะคบกับใครดี งั้นก็อยู่ด้วยกันทั้งสามคนไปเลย - แผ่นดิน อคิรา นฤบดินทร์โชคมนตรี นักศึกษาหนุ่มปี 4 คณะเคมี หล่อ รวย สมาร์ต พูดน้อย - ดินแดน อคิระ นฤบดินทร์โชคมนตรี นักศึกษาหนุ่มปี 4 คณะวิศวะโยธา หล่อ รวย โหด - เฟื่องฟ้า ฟ้ารดา บวรเดชวงษา นักศึกษาสาวปี 4 คณะนิเทศ สวย น่ารัก

'เรนนี่' หญิงสาวที่ชอบเที่ยวบาร์โฮสต์เป็นชีวิตจิตใจ ดันมาตกม้าตาย บังเอิญไปวันไนท์สแตนด์กับเด็กหนุ่มที่ไม่รู้จัก เพราะคิดว่าเป็นหนุ่มโฮสต์ที่เพื่อนเตรียมไว้ให้ ตื่นมาทำอะไรไม่ถูก เลยทิ้งเงินไว้ให้

ห้ามหายไปจากฉันอีกเด็ดขาด ไม่อยากนั้นฉันจะล่ามเธอไว้ในห้อง ไม่ให้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย...เวียงพิงค์

เมื่อผละใบหน้าออกจากกัน ใบหูของภีมก็ขึ้นสีแดงจัด เดิมทีหญิงสาวรุ่นพี่คนนี้ก็มีรูปร่างหน้าตาชวนหลงใหลอยู่แล้ว แต่เมื่อมาตกอยู่ในสภาพสุดล่อแหลมอย่างในตอนนี้ เขาพูดได้เต็มปากเลยว่า โคตรเซ็กซี่ “มองขนาดนี้ พี่ก็เขินเป็นนะ” เสียงหวานของนาเนียร์แสร้งทำเหมือนเขินอาย หากแต่มือนุ่มกลับลูบไล้ไปทั่วทั้งแผงอกที่มีกล้ามเนื้อประดับอย่างสวยงาม รูปร่างของภีมจัดว่าดีมาก แม้ว่ากล้ามเนื้อของเขาจะไม่ได้แน่นมาก แต่ก็ยังพอมีแบบลีน ๆ ให้ความรู้สึกแบบแฟนหนุ่มน่าอ้อน “พี่เขินยังไง ถึงเอาแต่ลูบผมแบบนี้” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่จริงจังนัก ตอนนี้เขากำลังนั่งโดยมีหญิงสาวรุ่นพี่คร่อมทับอยู่บนตัก สะโพกกลมกลึงบดเบียดเข้าหากลางกายเขาไม่หยุด ไม่รู้ว่าคุณเธอจะยั่วอะไรขนาดนั้น ถึงเขาจะเด็กกว่า แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แม้ไม่มีประสบการณ์ แต่เขาเองก็เคยช่วยตัวเอง เคยดูหนังผู้ใหญ่ และสัญชาติญาณของผู้ชายในเรื่องอย่างว่านั้น นับว่าอันตรายเหมือนสัตว์ที่พร้อมผสมพันธุ์เมื่อถึงเวลาของมัน “อื้อ น้องภีมเคยหรือยังคะ” นาเนียร์ถามรุ่นน้องหนุ่มออกไปตามตรง ความจริงเธอเองก็ยังไม่มีประสบการณ์หรอก แต่เธอชอบศึกษา บอกได้เลยว่าเชิงทฤษฎีเธอแน่นมาก แต่เชิงปฏิบัติ เธอคงได้ลองในไม่ช้านี้แล้ว “ยังครับ อ่า! พี่อย่าบดแบบนั้น” เสียงครางทุ้มต่ำดังรอดออกมาจากลำคอหนา มือหยาบร้อนพยายามกดให้สะโพกสวยหยุดนิ่ง แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะหญิงสาวพอขยับข้างล่างไม่ได้ ก็เปลี่ยนมาใช้ส่วนบนยั่วเขา พลันบราเซียร์ตัวจิ๋วก็ถูกเธอถอดออก เผยให้เห็นเต้าทรวงอวบอิ่ม ยอดถันชูชันแข็งเป็นไต ในระยะประชิด ทำเอาคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวหายใจติดขัด ยิ่งเขาแสดงท่าทางเหมือนกำลังประหม่าออกไป หญิงสาวก็ยิ่งขยับเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ร่างเล็กขยับชันเข่าขึ้น ส่งผลให้สองเต้าอวบอัดอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหล่อของชายหนุ่มรุ่นน้อง “พี่ก็ยังไม่เคย แต่พี่อยากให้ภีมลองกินมันดูก่อนนะ” ไม่ว่าเปล่า มือนุ่มก็ประคองเต้าทรวงข้างหนึ่ง เข้าไปจ่อที่ริมฝีปากหยักร้อนของคนน้องทันที พอถูกปลุกเร้ามากเข้า เขาที่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนจะทนต่อไปไหวได้อย่างไร ดวงตาคมวาววับ ช้อนมองสบกับดวงตาคู่สวยของหญิงสาว ก่อนจะตวัดปลายลิ้นร้อนลงบนยอดถันเบา ๆ “อ๊ะ! ภะ…ภีม อ๊า” และไม่พ้นว่าหญิงสาวต้องร้องครางเสียงหลง

วิเวียนลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับอาการปวดร้าวตามตัว ซึ่งพอกำลังจะขยับ ก็ถูกคนที่นอนกอดเธออยู่ ดึงเข้าไปกอดให้แน่นกว่าเดิม "หิวข้าวหรือยัง" โดยพอหญิงสาวได้ยินแบบนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่พยายามขยับถอยหนีคนด้านข้างตัวเอง "จะถอยไปไหนเดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก" "ปล่อย" "เป็นอะไร ทำไมไม่พูด" "ก็บอกให้ปล่อยอยู่นี่ไง ปล่อยค่ะ" "....." "ปล่อยสิ มากอดทำไม" "เป็นแฟนกันนะ" แต่แทนที่รุ่นพี่หนุ่มจะปล่อยเธอ แต่เขาดันกลับขอเธอเป็นแฟน ซึ่งคำนี้เธออยากได้ยินจากปากของเขามาแสนนาน พอได้ยินแบบนั้น เธอก็ร้องไห้ออกมา "ร้องไห้ทำไม" "ปล่อยหนูเถอะ ตอนนี้หนูไม่ได้รักเฮียแล้ว" เธอเอ่ยโกหก เพราะตอนนี้เธอยังรักเขาอยู่ แต่เธอเลือกที่จะพูดไปแบบนั้น "ฉันไม่เชื่อ" "ก็แล้วแต่ แต่สำหรับหนู ตอนนี้หนูไม่ได้รักเฮียแล้ว เฮียจะคิดยังไงก็ช่าง" เธอพูดออกไป พร้อมกับสะบัดมือที่กอดบริเวณเอวเธอออก แล้วดันตัวเองลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อผ้าตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่ เนื่องจากตัวไม่ได้เหนียวอะไรมาก หญิงสาวคิดเอาไว้ว่าคนใจร้ายน่าจะเช็ดทำความสะอาดให้แล้ว เธอจึงเลือกที่จะไม่ได้เข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย "ฉันยังไม่บอกให้เธอกลับเลยนะ" "แล้วทำไมหนูต้องฟังด้วย" "อย่าดื้อ" ควันหลงลุกขึ้นเดินมาหา แล้วกระชากเธอให้ลงมานอนบนเตียงด้วยกัน "อย่ามาบังคับหนูนะ" เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ กล้าดียังไงมาบังคับคนอื่น เธอได้เปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว ไม่ใช่วิเวียนหน้าโง่ที่คอยเชื่อคำพูดเขาอยู่ตลอด "ทำไมดื้อแบบนี้วิเวียน ปกติพูดง่ายกว่านี้นะ" "หนูก็เป็นของหนูแบบนี้ ถ้าไม่ชอบมันก็เรื่องของเฮีย" หญิงสาวก็สวมใส่เสื้อผ้าของตัวเองจนเสร็จ พร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าใบหรูของตัวเองขึ้นมาสะพาย แต่พอกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็โดนเจ้าของห้องเดินมาขวางเอาไว้ "ถ้าอยากกลับเดี๋ยวฉันไปส่ง แต่ต้องกินข้าวเช้าด้วยกันก่อน ออกไปดูสิ ฉันสั่งมามีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลยนะ" "ไม่หิว ไม่อยากกิน" "แต่เธอเป็นคนบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่าข้าวเช้านั้นสำคัญต่อร่างกาย" "มายุ่งด้วยทำไม ยังต้องการอะไรอีก" "ฉันรู้ใจตัวเองแล้ว ว่าฉันรักเธอวิเวียน" "มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอ" "ฉันขอโทษที่รู้ใจตัวเองช้า แต่อย่าประชดประชันกันเลย" "ประชด? เฮียพูดเรื่องอะไร" "ก็ที่เธอไปยุ่งกับไอ้หน้าอ่อนนั่นไง ฉันรู้ว่าเธอกำลังทำประชดฉัน" "หนูว่าเฮียน่าจะเข้าใจผิดนะ หนูจะประชดเฮียเพื่ออะไร" "ก็ให้ฉันหึงไง ซึ่งมันก็ได้ผลอย่างที่เธอต้องการ เพราะตอนนี้ฉันหึงมาก หึงจนอยากไปฆ่าไอ้ผู้ชายที่เธอควงเลย" "อย่าไปหาทำอะไรบ้า ๆ นะ" "ก็ลองดูสิ ถ้าผู้ชายคนไหนมันกล้ายุ่งกับผู้หญิงของฉัน ฉันไม่เอามันไว้แน่ ถือว่าฉันเตือนแล้ว" "มาห้ามคนอื่นแต่ตัวเองไปมั่วกับผู้หญิงเนี่ยนะ" "ก็บอกว่าวันนั้นเธอเข้าใจผิด" "เข้าใจผิดอะไร หนูเห็นเองกับตานะ แล้วเฮียเป็นพวกสำส่อนด้วย คิดว่าจะโกหกหนูได้เหรอ ถ้าหนูไม่เข้าไปขัดก่อน มีหวังเฮียก็เอาผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี" "ฉันยอมรับว่าแต่ก่อนตัวเองมั่วมาก แต่ตั้งแต่ฉันมีเธอ ฉันไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นเลยนะ" "หน้าหนูดูโง่มากใช่ไหม ที่คิดจะหลอกยังไงก็ได้" "ฉันไม่ได้ว่าเธอโง่" "ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไม่อยากฟัง" เธอพูดออกไปแบบนั้น กำลังจะเดินออกจากห้องนอน โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าก็ดังสั่นขึ้นมา วิเวียนจึงหยิบขึ้นมาดูพบว่าคนที่โทรเข้ามานั้นคือบอส ซึ่งพอกำลังจะกดรับ ก็โดนคนด้านข้างแย่งไปเสียก่อน "เอามา" เธอแบมือขอโทรศัพท์ของตัวเอง แต่อีกฝ่ายแทนที่จะคืนโทรศัพท์เธอมา กลับหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมากดอะไรบางอย่าง ไม่นานโทรศัพท์ที่ดังสั่นก็ดับไป "เฮียทำอะไรกับโทรศัพท์หนู" "มันดังน่ารำคาญ ก็เลยปิดเครื่องเอาไว้" โดยพอเขาพูดกับเธอเสร็จ ก็โยนโทรศัพท์ของเธอทิ้งลงบนโซฟาหรู กระชากดึงเธอเข้าไปกอด ซึ่งเธอก็พยายามที่จะสะบัดดิ้นตัวเองหนี แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถดิ้นหนีออกจากอ้อมกอดของเขาได้เลย "ไปกินข้าว" "เดี๋ยวขอคุยโทรศัพท์ก่อน เผื่อบอสมีธุระสำคัญจะคุยด้วย" "อยู่กับฉันอย่าพูดถึงผู้ชายคนอื่น ถ้าไม่อยากเจ็บเพิ่ม" "ทำไม เฮียจะข่มขืนหนูเหมือนเมื่อคืนเหรอ" "ข่มขืนอะไร" "การที่หนูไม่ได้สมยอมให้ทำ มันก็คือการข่มขืน" เธอทั้งพูดทั้งร้องไห้ พยายามหันหน้าหนีคนใจร้ายเพราะไม่อยากเห็นหน้าเขา "....." "....." "ฉันขอโทษ เมื่อคืนพยายามระงับอารมณ์แล้ว แต่พอนึกถึงเธอกำลังจูบกับไอ้เวรนั่น ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย" ควันหลงดึงเธอเข้าไปกอด "....." "ขอโทษนะ ต่อไปฉันสัญญาว่าจะไม่เป็นแบบนี้อีก" "สัญญาทำไม ยังไงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี" วิเวียนรู้จักนิสัยรุ่นพี่หนุ่มดี จะมาสัญญาบ้าบอทำไม "หนูครับ" เธอมองหน้าควันหลง หลังจากที่เขาพูดจาด้วยคำพูดแปลก ๆ "หนู" "พูดปกติเถอะ อย่าฝืนตัวเองเลย" พูดเพราะทำไม ได้ยินแล้วแสลงหูยังไงก็ไม่รู้ "เฮียไม่ได้ฝืนตัวเองเลยนะครับ" "เหรอ~" เธอพูดออกมาเสียงยาน

เขาค่อย ๆ ส่งฝ่ามือเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ ลูบไล้บีบคลึงอย่างมันมือ ก่อนที่มืออีกข้างจะส่งขึ้นไปกอบกุมเต้าอวบนุ่ม บีบขยำเบา ๆ ตามอารมณ์ปรารถนา ก่อนจะผละริมฝีปากออกมา จูบซับแก้มใสเรื่อยลงมายังลำคอขาว “อะ...อื้มม” หญิงสาวหลุดครางเสียงแผ่ว เอียงคอให้เขาซุกไซ้ได้ถนัดขึ้น ฉับพลันทั้งร่างก็ถูกอุ้มขึ้นวางบนโต๊ะ เป็นผลให้เธอหันกลับมานั่งเผชิญหน้ากับคนขี้แกล้ง ดวงตากลมที่เริ่มหยาดเยิ้มช้อนมองชายหนุ่มอย่างนึกเคือง “หึ เป็นเด็กดีฉันก็ให้ได้นะ รางวัลน่ะ” เขาหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู พร้อมทั้งเอ่ยหยอดเย้าคนตัวเล็กให้พอได้เขินอาย “คุณแกล้งมัด” เธอว่าไม่จริงจังนัก แก้มเนียนพองขึ้นเล็กจนคนมองอดไม่ไหว โน้มใบหน้าลงไปหอมเสียเต็มฟอด “ขยับขึ้นไปนั่งและหันหลังมาหาฉัน”

ภูวดลก้มมองลำกายที่ไร้ซึ่งเครื่องป้องของตนเองกำลังผลุบเข้าออกในช่องทางรักของหญิงสาว กระตุ้นให้มรสุมความใคร่โหมกระหน่ำรุนแรงขึ้น เอวสอบกระแทกกระทั้น ตอกตรึงตัวตนรัวเร็วขึ้น ไม่เพียงเท่านั้น มือหนายังฟาดสะโพกเนียนไม่แรงนักด้วยความมันเขี้ยว จะลงโทษเด็กดื้อก็ต้องตี จนตอนนี้แก้มก้นที่เคยขาวเนียนของเธอเต็มไปด้วยรอยฟัน และรอยแดงจากฝ่ามือเขา ทุกครั้งที่ฟาดมือใส่ก้นนุ่ม ร่องรักของหญิงสาวก็มักจะขมิบตอดเอ็นเขาตุบ ๆ ทำเอาชายหนุ่มสูดปากครางอย่างห้ามไม่ได้ ดวงตาคมทอดมองแผ่นหลังบอบบางอันเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบจากฝีมือเขา พลันก็ก้มลงไปดูดดึง ขบกัดผิวเนื้อเนียนอีกครั้ง “อ๊ะ! คะ คุณภู นาวเจ็บ อ๊า” ใบหน้าสวยบิดเบ้ทั้งจากความเสียวและความเจ็บ ปกติภูวดลไม่ใช่คนมีรสนิยมที่รุนแรง หากแต่บางครั้งเขาว่าเธอดื้อ ก็มักจะขบกัด ฟาดก้นบ้าง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นห้องนอน เคล้าไปกับเสียงครางหวานที่หวีดครางเสียงหลง จวบจนกระทั่งความต้องการปลดปล่อยมาจุกรวมอยู่ที่ปลายทาง ชายหนุ่มที่สัมผัสได้ถึงอาการกลัดเกร็งของคนตัวเล็ก ก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอกำลังจะถึงจุดหมายอีกครั้ง เอวสอบหมุนคว้านควงลำเอ็นให้ครูดงัดไปจนทั่วโพรงเนื้ออ่อนนุ่ม ก่อนกระแทกกระทั้นเข้าออกรัวเร็ว สองมือจับล็อกเอวคอดกิ่วไว้แน่น สะบัดกายเข้าใส่ไม่ยั้ง เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ทั้งร่างของมะนาวก็ชาวาบ กระตุกกายเสร็จสมอย่างรุนแรง “อ๊ะ ๆ อร๊ายยย!!” เสียงหวีดครางดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกลายเป็นเสียงหอบหายใจรุนแรง

"รินทร์รักคุณใหญ่ แล้วคุณใหญ่รักรินทร์ไหม""คุณรู้คำตอบอยู่แล้ว จะมาถามผมอีกทำไม""ก็รินทร์อยากได้ยินนินา แต่ถ้าคุณใหญ่ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ""ผมรักคุณ ได้ยินชัดพอหรือยัง..วารินทร์คนดีของผม"

เธอกับเขากลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากเลิกรากันไปได้หลายปี เขาพยายามอ้อนวอนขอโอกาสจากเธอซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าควรที่จะให้โอกาสเขาดีไหม เพราะสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอมันทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ สิงหา วุฒิกุลศิริไพศาล ชายหนุ่ม อายุ 26 ปีลูกชายคนรองของเจ้าของบริษัทนำเข้ารถหรูอันดับต้น ๆ ของประเทศ ลักษณะนิสัยนิ่งเงียบไม่ค่อยพูด "ขอโทษ ให้โอกาสพี่เถอะนะคนดี" ยาหยี เรืองรัตนะมนตรี หญิงสาวอายุ 24 ปี ลักษณะนิสัยเป็นคนร่าเริง น่ารัก ใครเห็นก็รักและเอ็นดู "ฉันไม่มีโอกาสให้คนแบบคุณหรอก"

เมื่อการแต่งงานของเราสองคนไม่ได้มีความรักมาเกี่ยวตั้งแต่แรก งั้นฉันก็ขอให้คุณเซ็นใบหย่าให้ฉันตอนนี้เลยได้ไหม โปรดอย่ากักขังฉันไว้แบบนี้ ฉันเจ็บและทรมานเหลือเกิน

จะพยายามรักษาระยะห่างของเราสองคน เพราะสถานะของเราสองคนมันต่างกันเกินไป แต่เขากลับพยายามผูกมัดเธอเอาไว้ เธอจะหาวิธีหนีจากเขาได้อย่างไร เรื่องนี้มีทั้งหมด 49 ตอน เอเดน มงคลกุลเดชา นักศึกษาปี4 อายุ22หนุ่มหล่อประจำคณะบริหารธุรกิจ หล่อ รวย สุดเพอร์เฟค เป็นที่หมายปองของนักศึกษาหญิงทั่วมหาลัย ลิตา รินทร์ลิตา มานิชวารชกร นักศึกษาปี2 อายุ20ปี สาวสวยประจำคณะบริหารธุรกิจ บุคลิกอ่อนหวาน ไม่ทันคน

อย่ามายุ่งกับฉัน เราสองคนไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีก ฝากติดตามผลงานเรื่องที่เหลือของเราด้วยนะคะขอบคุณมากเลยค่ะ เรื่องนี้มีทั้งหมด 51 ตอน คริสเตียน ดิคาร์บอนโด อายุ 22ปี นักศึกษาปี 4 คณะบริหาร ชายหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีเพลบอยตัวพ่อ ฟันแล้วทิ้งไม่เลือกหน้า เมเบล เบลลดา ภิรมย์โชติรัตน์ อายุ 19 ปีนักศึกษาปี 1 คณะนิเทศศาสตร์ สาวสวยน่ารัก

จะพยายามรักษาระยะห่างของเราสองคน เพราะสถานะของเราสองคนมันต่างกันเกินไป แต่เขากลับพยายามผูกมัดเธอเอาไว้ เธอจะหาวิธีหนีจากเขาได้อย่างไร ฝากติดตามผลงานเรื่องนี้ของเราด้วยนะคะ เป็นแนวรักวัยรุ่น...ดารินรัตน์ อคิน อนาคิน พินิชชามนตรี นักศึกษาหนุ่มปี3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ อยากได้อะไรก็ต้องได้ เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อจะได้สิ่งที่เขาต้องการ น้ำหนาว หนาวฤทัย ศุภลักษณ์ษา อายุ19ปี เด็กสาวหน้าตาน่ารักไม่ค่อยทันคน หลานสาวป้าแม่บ้าน

หนูเข้าใจแล้ว หนูจะไม่มายุ่งไม่มาให้เห็นหน้าอีก ขอโทษด้วยที่ผ่านมาหนูมาวุ่นวายกับสิงห์มากเกินไป งั้นต่อไปจากนี้ถ้าเราเผลอเจอกันก็ไม่ต้องพูดคุยกัน ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันมาก่อนเลยดีกว่า... สิงหา วุฒิกุลศิริไพศาล หนุ่มวิศวะยานยนต์ปี 2 ลูกชายคนรองของเจ้าของบริษัทนำเข้ารถหรูอันดับต้น ๆ ของประเทศ ลักษณะนิสัยนิ่งเงียบไม่ค่อยพูด "ออกไป ฉันไม่ชอบเด็กแบบเธอ" ยาหยี เรืองรัตนะมนตรี เด็กสาววัยอายุ 18 ปี ลักษณะนิสัยเป็นคนร่าเริง น่ารัก ใครเห็นก็รักและเอ็นดู "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนูจะไม่มาให้เห็นหน้าอีก ขอโทษด้วยนะคะที่ผ่านมา หนูวุ่นวายกับสิงห์มากเกินไป"

เมื่อประธานนักเรียนสุดฮอตของโรงเรียนเอกชนชื่อดัง บังเอิญได้เจอกับสาวสุดเนิร์ดโรงเรียนฝั่งตรงข้าม แล้วรู้สึกถูกใจชอบเขามาก ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว เขาจึงคิดหาวิธีที่จะทำให้เธอยอมเลิกกับแฟนมาคบกับเขาแทน

เพราะความจำเป็นเธอเลยยอมขายตัวให้กับเขาเพื่อแลกเงินมารักษาน้องชายของตัวเองที่กำลังป่วยหนัก แต่ก็ทำยังไงได้เพราะเธอเกิดมาจนและมีน้องชายเหลือแค่คนเดียว เธอเลยยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อมาเป็นของเล่นให้กับเขา เรื่องนี้มีทั้งหมด 72 ตอน แต่จะไม่ได้ลงตอนพิเศษให้นะคะ เพราะตอนพิเศษจะสงวนเอาไว้ใน e-book MEB,TUNWALAI, Dak-D เท่านั้น

เรื่องราวของอันวา นักศึกษาหญิงสาวสวยสุดน่ารักที่เธอแอบชอบพี่ชายของเพื่อนสนิทอย่างลูคัสนักศึกษาหนุ่มสุดเพอร์เฟค แต่กลับไม่กล้าบอกเขาโดยตรงเพราะกลัวว่าพี่เขาจะปฏิเสธแล้วเราทั้งสองจะมองหน้ากันลำบาก แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อเธอกับเขาดันเกินเลยกันเข้า เพราะความเข้าใจผิดแล้วมีคนมาเห็น พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายจึงจับเราทั้งสองหมั้นหมายกันไว้

เขาคือคนที่เธอเคยแอบรัก แต่อยู่ดีๆเขาก็หายไปจากชีวิตของเธอโดยไม่ได้ลากัน แต่เวลาผ่านไปไม่นานเขาก็กลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง เธอไม่รู้เลยว่าจะยอมสารภาพรักกับเขาไปหรือว่าปล่อยให้เวลามันผ่านไปเฉย ๆ เรื่องนี้มีทั้งหมด 65 ตอน แต่จะไม่ได้ลงตอนพิเศษให้นะคะ เพราะตอนพิเศษจะสงวนเอาไว้ใน e-book MEB,TUNWALAI, Dak-D เท่านั้น

จะไม่มีงานแต่งงานระหว่างเธอกับเขาเกิดขึ้นเด็ดขาด ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม เขาจะทำทุกทางเพื่อให้เธอกลับมาเป็นของเขาให้ได้ เรื่องนี้มีทั้งหมด 49 ตอน แต่จะไม่ได้ลงตอนพิเศษให้นะคะ เพราะตอนพิเศษจะสงวนเอาไว้ใน e-book MEB,TUNWALAI, Dak-D เท่านั้น