LOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดแซ่บ

"เนียร์" "....." "นาเนียร์" หลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง นาเนียร์นักศึกษาสาววิศวกรรมคอมพิวเตอร์ปีสี่ ก็สะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับจ้องมองคนที่เรียกชื่อเธอ ก็พบว่าคนคนนั้นคือ 'ควันหลง' เพื่อนชายของหญิงสาวนั่นเอง "เรียกทำไม" นาเนียร์ถามออกไปด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่มีคนมารบกวนเวลาเธอนอนพัก เพราะหญิงสาวเพิ่งนอนพักสายตาไปไม่นานนี้เอง "อาจารย์ออกไปแล้ว แถมเพื่อน ๆ ก็ออกกันไปหมดแล้วเนี่ย ฉันกับไอ้ราชาช่วยกันปลุกเธอตั้งนาน ก็ไม่ยอมตื่น ทำไมหลับเป็นตายแบบนี้ เมื่อคืนไปแรดที่ไหนมา" "ไปปาร์ตี้วันเกิดยัยโรสน่ะสิ กว่าจะกลับถึงคอนโดก็เกือบเช้าเลย" หญิงสาวตอบเสียงอู้อี้เพราะยังรู้สึกง่วงอยู่เลย เนื่องจากเมื่อคืนเธอไปงานวันเกิดของโรสริน เพื่อนสาวที่เคยเรียนมอปลายด้วยกัน แต่ตอนนี้ทั้งสองคนไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพื่อนโทรมาชวนทั้งที เธอก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง ก็เลยยอมตกลงไป ครั้งแรกว่าจะไปแป๊บเดียว แต่พอได้เจออดีตเพื่อนร่วมชั้นที่นาน ๆ ได้เจอกัน ทำให้ได้คุยเพลิน แถมพอได้ดื่มแอลกอฮอล์ไปด้วย มันกลับติดลมมากไปหน่อย "วันนี้เธอจะกลับกับใคร" "ใครว่างไปส่งก็กลับกับคนนั้นแหละ" ปกติแล้วหญิงสาวจะขับรถมาเรียนเอง แต่เนื่องด้วยรถที่เธอขับเป็นประจำนั้นพัง ตอนนี้ซ่อมอยู่ที่อู่แถว ๆ คอนโด ช่างบอกว่าอีกหลายวันเลยกว่าจะซ่อมเสร็จ ช่วงนี้เธอเลยต้องให้เพื่อนสนิททั้งสองสลับกันไปรับไปส่งเธอ "งั้นวันนี้เดี๋ยวกูไปส่งนาเนียร์เอง เมื่อเช้ามึงก็ไปรับมาแล้ว" 'ราชา' ก็พูดออกมา ทำให้ควันหลงที่ยืนฟังอยู่ก็พยักหน้าเพื่อสื่อว่าตัวเองเข้าใจ "โอเค งั้นกูจะได้กลับบ้านเลย พอดีวันนี้ตอนเย็นแม่ให้ไปทานข้าวด้วย" "งั้นแยกย้ายกัน" นาเนียร์โบกมือลาควันหลง แล้วเดินนำราชามาที่รถของเขา พอมาถึงหญิงสาวก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามานั่งก่อน ส่วนเจ้าของรถก็เดินอ้อมไปที่ฝั่งที่นั่งของเขา แล้วเปิดประตูรถเข้ามานั่ง ราชาก็สตาร์ตรถคันหรูของตัวเอง พร้อมกับขับออกมาด้วยความเร็วไม่มาก ส่วนนาเนียร์ก็หลับตานอนเพื่อพักผ่อนต่ออีกครั้ง "ไปหาอะไรกินกันที่ห้างดีไหม" "แกหิวเหรอ" "ก็นิดหน่อย พอดีตอนเที่ยงไม่ได้กินอะไร" "ทำไมแกไม่กิน เดี๋ยวก็เจ็บท้องเอาหรอก แล้วเวลาฉันไม่กิน แกชอบมาบ่นฉัน แต่ตัวเองเสือกทำเอง" นาเนียร์นั่งบ่นให้กับเพื่อนสนิท เนื่องด้วยหญิงสาวกับเพื่อนชายทั้งสองคน ไม่ได้เรียนสาขาเดียวกัน การกินข้าวกลางวันด้วยกันจึงนาน ๆ ที "ก็วันนี้อาจารย์สุวัฒน์ปล่อยช้า กว่าจะได้ลงมาอาหารที่โรงอาหารก็หมดแล้ว" "เดี๋ยวเอาไว้วันหลังถ้าแกมีเรียนกับอาจารย์สุวัฒน์ก่อนกินข้าวอีก เดี๋ยวฉันจะซื้อไว้ให้" "อืม" "งั้นไปห้าง T เลย หลังจากกินข้าวเสร็จจะได้ไปเดินดูกระเป๋าด้วย เมื่อวาน SA โทรมาบอกว่ามีกระเป๋าเข้ามาใหม่เยอะเลย" พอนาเนียร์พูดออกมาแบบนั้น ราชาก็ไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนสาวอีก แต่หันกลับไปสนใจการขับรถของตัวเองต่อ หลังจากที่นั่งรถต่อมาประมาณสิบนาที นาเนียร์กับราชาก็เดินไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านประจำ พอเข้ามาในร้านเรียบร้อยแล้ว เธอก็จัดการสั่งสิ่งที่ตัวเองอยากทาน พอสั่งเสร็จแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา แล้วก็มีพูดคุยกับเพื่อนชายไปด้วย "พรุ่งนี้เธอมีสอบใช่ไหม" "ใช่น่ะสิ พรุ่งนี้ฉันมีสอบเก็บคะแนนตอนเช้าเลย อิจฉาพวกนายจังที่พรุ่งนี้มีเรียนแค่ตอนเช้า แต่ของฉันมีทั้งวัน" "ฉันก็มีเรียนเช้าแค่พรุ่งนี้แค่นั้นแหละ วันอื่นก็เรียนเต็มวันเหมือนเธอ" "แต่อย่างน้อยก็มีไง แต่ของฉันเรียนเต็มวันทุกวันเลย เบื่อมาก" นาเนียร์บ่นพึมพำ และในตอนนั้นเองพนักงานก็นำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟวางให้ด้านหน้าพวกเธอ ซึ่งหญิงสาวเห็นแบบนั้นก็ยิ้มดีใจ พร้อมกับกดถ่ายรูปอาหารตรงหน้า และไม่ลืมที่จะถ่ายคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม พอถ่ายจนได้รูปที่พอใจ เธอก็โพสต์ลงโซเชียลมีเดียของตัวเองทันที โดยโซเชียลของเธอนั้น มีผู้ติดตามนับแสน เริ่มจากเธอเป็นถึงอดีตดาวมหาลัย ทำให้คนรู้จักและติดตามเธอค่อนข้างเยอะ "ทำไมคนถึงกดไลก์รูปที่ฉันถ่ายนายมากกว่ารูปที่ฉันถ่ายตัวเองเนี่ย งอนแล้วนะ" หญิงสาวทำหน้าไม่ค่อยพอใจ พร้อมกับยื่นหน้าจอโทรศัพท์เพื่อให้เพื่อนชายดู "ก็แค่คนกดไลก์เอง จะไปซีเรียสเรื่องอะไรแบบนั้นทำไม" "นายก็พูดได้นี่ เพราะเวลานายโพสต์อะไร คนก็พร้อมกันกดไลก์เยอะอยู่แล้ว แตกต่างกับฉันมากทั้งที่คนตามก็เยอะพอกันกับนาย แต่ยอดไลก์กลับได้น้อยกว่านายมาก" "ซีเรียสเรื่องไม่เป็นเรื่อง" ราชาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา พร้อมกับกดถ่ายรูปนาเนียร์ในตอนที่เธอเผลอ ซึ่งเธอเห็นแบบนั้นก็โวยวายขึ้นมาใหญ่ "นายถ่ายรูปฉันเหรอ" "ก็เห็นอยู่ว่าถ่าย ยังจะถามอีก" "ถ่ายทำไม" "ถ่ายเก็บไว้เฉย ๆ" "งั้นเอามาเช็กดูก่อนว่าฉันสวยไหม ถ้าไม่สวยค่อยถ่ายใหม่" นาเนียร์แบมือขอโทรศัพท์จากเพื่อนชาย แต่แทนที่เขาจะให้เธอ แต่กลับเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงหน้าตาเฉย พร้อมกับนั่งกินอาหารตรงหน้าต่อ เธอที่กำลังจะต่อว่าเขา ก็ได้ยินเสียงข้อความเด้งแจ้งเตือนเข้ามาในโทรศัพท์ตัวเองพอดี จึงหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง พบว่ามีคนแท็กสตอรีเธอมา "ใครแท็กอะไรมาเนี่ย" หญิงสาวจึงกดเข้าไปดูพบว่าคนที่แท็กคือคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า พร้อมกับรูปของเธอที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงอยู่ เธอเห็นแบบนั้นก็รีบบอกให้เขาลบออก "ราชา ลบออกเดี๋ยวนี้เลยนะ" "ทำไม" "ก็รูปฉันมันไม่สวย" "สวยนะ สวยดีออก" "สวยบ้าอะไร ลบออกเดี๋ยวนี้" "กินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวมันก็เย็นเสียก่อน" "ราชา" "เร็ว ๆ เธอนัดกับ SA ไว้ไม่ใช่เหรอ" "โอเค" ถึงหญิงสาวจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก นั่งทานข้าวของตัวเองไปเรื่อย ๆ จนเสร็จ เธอกับราชาก็เดินไปที่ร้านกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดังที่เธอนัดเอาไว้ ซึ่งพอพนักงานเห็นเธอเดินเข้ามาในร้าน ก็รีบเดินปรี่เข้ามาทักทายทันที "คุณนรินรรนสวัสดีค่ะ" "สวัสดีค่ะคุณพลอย" เธอทักทายพนักงานขายที่ชื่อพลอยออกไป โดยพนักงานคนนี้เธอไว้วางใจให้หล่อนดูแลเธอมาตลอดหลายปี "ไหนกระเป๋าที่บอกให้มาดูคะ" "อยู่ในห้องเลยค่ะ ดิฉันได้เตรียมไว้ให้คุณนรินรรนดูเรียบร้อยแล้ว เชิญเดินตามดิฉันมาได้เลยค่ะ" โดยพอพนักงานพูดออกมาแบบนั้น หญิงสาวก็หันไปสอบถามราชาว่าจะเข้าไปกับเธอไหม หรือจะนั่งรอข้างนอก เพื่อนชายของเธอบอกว่าจะนั่งรออยู่ข้างนอกดีกว่า ไม่อยากเข้าไป เธอจึงเดินตามพนักงานเข้าไปในห้องตามลำพัง