หลายอาทิตย์ต่อมา....
ก๊อก! ก๊อก!
วิเวียนยกมือขึ้นเคาะประตูหน้าห้องของควันหลงในเวลาเจ็ดโมงเช้า ซึ่งหลังจากเคาะเสร็จเธอก็ยืนรอสักพัก และก็เป็นอย่างที่เธอรู้อยู่แล้วว่าอีกคนไม่ออกมาเปิดให้ หญิงสาวจึงวิสาสะเช่นเคย โดยการหยิบคีย์การ์ดที่ตัวเองเก็บเอาไว้แตะ แล้วรีบเดินแทรกเข้าห้องมา
"ยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย" เธอเดินตรงไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอน แล้วใช้มือบิดลูกบิดเดินเข้าไป ก็จะเห็นควันหลงที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่
ซึ่งพอเขาเห็นเธอก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับขยับหันหน้าหนีไปทางอื่นแทน
"หันหน้าหนีหนูทำไมคะ" วิเวียนเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนนุ่มพร้อมกับขยับเข้าไปกอดคนที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่
"กินข้าวเช้าหรือยังเอ่ย" โดยพอเธอถามไปแบบนั้น คนที่เล่นโทรศัพท์อยู่ก็ยังเงียบอยู่เช่นเดิม
"พูดกับหนูหน่อยสิ"
"กลับห้องของตัวเองไปได้แล้ว"
"หนูอยากอยู่ด้วย วันหยุดทั้งที"
"ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ช
