ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์
1276 คำ
หนึ่งปีก่อนหน้า
“โอ๊ย!” เสียงร้องของหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกเพื่อนผู้หญิงอีกสามคนรุมรังแกด้วยการปาของใส่ร่างกายเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น เสร็จแล้วพวกหล่อนต่างก็พากันหัวเราะเยาะ
“เหม็นสาบพวกขี้ข้า..ไปกันเถอะพวกเรา” หนึ่งในนั้นเอ่ยออกมา
“จะรีบไปไหน?” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยออกมาจากทางด้านหลังที่พวกเธอยืนอยู่
“ธะ ธาม” เสียงของผู้หญิงหนึ่งในนั้นเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มด้วยความตกใจ
“พวกเธอทำคนของฉัน..อยากลองดีกันมากนักใช่มั้ย?”
“พวกเราขอโทษ เราแค่แกล้งยัยฌาเล่นเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก พวกเราแค่เล่นกันเฉยๆ ใช่มั้ย? ยัยฌา เธอบอกธามไปสิ”
“เอ่อ..คือ” ฌาริยาอึกอักขึ้นมา
“ฉันเห็นกับตาว่าพวกเธอจงใจแกล้งฌา พวกเธอทุกคนต้องขอโทษฌาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” เขาขู่ออกมาเสียงดัง
“ก็ได้ ฌา ขอโทษนะ”
“ฌา เราขอโทษ”
“ขอโทษนะฌา”
ทั้งสามคนขอโทษฌาริยาก่อนจะพากันเดินออกไปจากตรงนั้น ธนัทธามช่วยพยุงร่างของเธอขึ้นมานั่งบนโต๊ะหินอ่อน
“เมื่อไหร่ฌาจะเลิกอ่อนแอสักที..ตั้งแต่เล็กจนโต ฌาจะให้ฉันมาคอยปกป้องอยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ เลิกทำตัวแบบนี้เถอะ ฉันขี้เกียจจะดูแล มันน่าเบื่อเข้าใจปะ?” เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ฌาขอโทษค่ะ ต่อไปฌาจะไม่ยอมให้พวกนั้นมารังแกฌาได้อีกแล้วค่ะ ขอบคุณคุณธามมากนะคะ ที่ช่วยฌา”
“ฌาเป็นหนี้บุญคุณฉันกับพ่อแม่ของฉันตั้งเท่าไหร่แล้ว..หัดสำนึกบุญคุณบ้าง พ่อกับแม่ฉันให้ฌามาเรียนที่เดียวกับฉันเพื่อให้ฌามาดูแลฉัน ไม่ได้ให้ฉันมาดูแลฌา” เขาต่อว่าเธอแบบนี้อีกแล้ว เขาทวงบุญคุณจากเธออีกแล้ว คนอย่างเธอจะตอบแทนอะไรเขาได้นอกจากทำงานในบ้านและทำทุกอย่างตามที่เขาและบิดามารดาของเขาสั่ง เธอทำได้เท่านี้จริงๆ
“คุณธามจะให้ฌาทำอะไรเพื่อตอบแทนบุญคุณ คุณธามสั่งมาได้เลยค่ะ ฌาทำได้ทุกอย่าง”
ธนัทธามมองร่างของหญิงสาวตรงหน้า รูปร่างของเธอผอมบาง ความสูงน่าจะไม่เกินหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร ใบหน้ารูปไข่ เรียวสวย ดวงตากลมโตรับกับขนตางอนยาว จมูกรั้นนิดๆ ปากเล็กได้รูป บวกกับผิวขาวอมชมพู โดยรวมแล้วฌาริยาจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เพื่อนของเขาหลายคนต่างก็เอ่ยชมแต่ไม่มีใครกล้าจีบเธอ เพราะเขาคอยกันท่าอยู่ตลอด มีของดีอยู่ใกล้ตัวเรื่องอะไรจะให้คนอื่นคาบเอาไป
“ถ้าฌาอยากตอบแทนบุญคุณของฉัน..งั้นสี่ทุ่มคืนนี้ฌาก็มาหาฉันที่ห้อง ฉันจะบอกว่าจะให้ฌาตอบแทนฉันยังไง”
“คุณธามจะให้ฌาทำอะไรเหรอคะ?” ฌาริยาถามด้วยความสงสัย
“เอาไว้ฌาไปที่ห้อง..แล้วฉันจะบอก อ้อ! ถ้าไม่มาฉันรับรองว่าฌาได้โดนดีแน่” เขาเอ่ยเสียงเข้มจนเธอรู้สึกกลัว
เวลา 22:00 น.
ฌาริยาแอบเดินย่องเข้ามาในคฤหาสน์ก่อนจะค่อยๆ เดินขึ้นบันไดไปโดยที่มือของเธอนั้นถือถาดซึ่งในถาดมีนมอยู่หนึ่งแก้ว ถ้าเป็นเวลาปกติเธอสามารถเดินขึ้นไปบนห้องของธนัทธามได้แบบไม่ต้องกลัวว่าใครจะเห็น เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะเธอเป็นคนทำความสะอาดห้องของชายหนุ่มยังไงล่ะ..รวมถึงห้องเกือบทุกห้องที่อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้โดยเธอแบ่งกันทำกับพี่จันทร์ คนรับใช้อีกคนของคฤหาสน์หลังนี้
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่นานนักเจ้าของห้องก็เปิดประตู ทันทีที่ฌาริยาเห็นแผงอกล่ำๆ ที่เกิดจากการออกกำลังกาย ท่อนบนเปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกาะกระจายอยู่ส่วนท่อนล่างมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบไว้ บ่งบอกว่าเขาพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ ลมหายใจของเธอนั้นหอบถี่แรงขึ้นจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอก ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพลง
“รีบเข้ามาสิ” เขาสั่งเสียงเข้มก่อนจะดึงมือหญิงสาวเข้ามาในห้องและปิดประตูลงกลอนทันที
“ทำไมต้องทำท่าตะลึงขนาดนั้น ไม่เคยเห็นหรือยังไง?” เขายิ้มมุมปากก่อนจะถามออกไป
“คะ คือ ฌาเคยเห็นแต่ในทีวีค่ะ ไม่เคยเห็นของจริง” เธอตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก
“เห็นของจริงแล้วเป็นยังไงบ้าง ฌารู้สึกยังไง?”
“เอ่อ..คือ เอ่อ..คือว่า”
“นี่ฌาติดอ่างตั้งแต่เมื่อไหร่?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม
“คุณธามจะให้ฌาทำอะไรคะ บอกมาได้เลยค่ะ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่หัวใจของเธอมันจะเต้นแรงจนจะทะลักออกมา
“นอนกับฉัน” เขาตอบออกมาแบบไม่ต้องใช้ความคิด
“คะ?” ฌาริยาเอ่ยเสียงสูงราวกับว่าไม่เข้าใจความหมาย แต่จริงๆ เธอเข้าใจเพราะวัยที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่นอย่างเธอกับเขาเป็นวัยที่กำลังเริ่มมีความรัก เธอเข้าใจว่าการที่คนสองคนจะมีความสัมพันธ์กันได้ คือต้องรักกัน แต่เขาไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นกับเธอ เพราะเธอเป็นคนที่คอยรับใช้เขาเท่านั้น
“ฌาไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?”
“ฌา..ไม่เข้าใจค่ะ” หญิงสาวแสร้งตอบออกไป
“จะให้พูดตรงๆ ใช่ไหม ได้! ฉันหมายถึงว่าฉันอยากจะเอากับฌา” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอ่อ..มันจะดีเหรอคะ? เรายังเรียนกันอยู่เลยนะคะ พึ่งจะมอห้าเอง” เขาและเธออายุเท่ากันแต่ว่าเรียนคนละห้องกัน
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย..อีกหน่อยฌาก็ต้องถูกผู้ชายคนอื่นเอา ให้ฉันเอาฌาเป็นคนแรกไม่ดีกว่าเหรอ? ฌาจะได้มีประสบการณ์ไง”
“แต่ว่า..” เรื่องแบบนี้มันเร็วเกินไปหรือเปล่า
“ไหนฌาบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณฉันไง ฌาบอกเองนะว่าฌาทำได้ทุกอย่าง ฌาจะผิดคำพูดเหรอ?”
“คุณธามให้ฌาทำอย่างอื่นแทนได้มั้ยคะ?”
“นอกจากร่างกายของฌา..ฌาก็ไม่มีค่าอะไรเลย แล้วฌาจะเล่นตัวไปทำไม?”
“ฌาก็อยากจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้จนถึงวันแต่งงาน” นี่คือความตั้งใจของเธอ
“หึ! สมัยนี้เขาไม่ถือเรื่องแบบนี้กันแล้ว ฌาอย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลย..คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกในนิยายน้ำเน่าหรือยังไงกัน” เขาหัวเราะอยู่ในลำคอก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำที่บ่งบอกว่าเธอเป็นคนเพ้อฝัน
“คุณธามให้ฌาทำอย่างอื่นเถอะนะคะ..เรื่องนี้ฌาทำไม่ได้จริงๆ ค่ะ ฌาไม่อยากกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา” ฌาริยาเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้งด้วยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะเห็นใจเธอ เธอไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนทรยศกับผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมา
“ถ้าฌาไม่พูด..ฉันไม่พูดก็ไม่มีใครรู้”
“แล้วถ้า..”
“ถ้าฌาไม่ทำ..ฉันจะให้คุณแม่ไล่ฌากับป้าภาออกจากบ้าน”
“คุณธาม” เธอเรียกชื่อเขาเสียงดัง
“ฉันให้เวลาฌาตัดสินใจสองนาที”
“….” ฌาริยานิ่งเหมือนกำลังใช้ความคิดก่อนจะตอบออกมา
“ตกลงค่ะ” เธอไม่อยากทำให้ผู้เป็นป้าของเธอต้องเดือดร้อน จึงตอบตกลงด้วยความจำใจ
“ดีมาก” เขาเอ่ยชมก่อนจะยิ้มออกมา
- ผู้เขียน
