ตอนที่ 3 ตัดไฟแต่ต้นลม
1506 คำ
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
การสอบปลายภาคสำหรับจบการศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายของเขาและเธอสิ้นสุดลง ต่อไปทั้งคู่ก็จะก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ธนัทธามตั้งใจจะศึกษาต่อคณะบริหาร ส่วนฌาริยาก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มไปเรียนที่ไหน เธอก็ต้องตามเขาไปทุกที่ เพราะนี่คือคำสั่งของผู้มีพระคุณอย่างเขา แต่ความฝันของทั้งคู่ก็ต้องพังทลายลงเมื่อคุณหญิงพิมาลาเรียกบุตรชายเข้าไปคุย
“ธาม แม่อยากให้ธามไปเรียนต่อที่อังกฤษ” คุณหญิงพิมาลาบอกความต้องการออกไป
“ไหนคุณแม่บอกว่าจะให้ธามเรียนที่ไทยก่อนแล้วค่อยไปต่อโทที่อังกฤษไงครับ”
“แม่อยากให้ธามมีอนาคตที่ดี ได้เรียนมหาลัยดังๆ ที่ต่างประเทศ ถ้าไปเรียนตั้งแต่ตอนนี้ ธามจะมีโอกาสมากกว่านะลูก” ผู้เป็นมารดายกเหตุผลขึ้นมาอ้าง
“แต่ธามว่าที่ไทยก็มีมหาลัยดีๆ เยอะเลยนะครับ”
“ถือว่าแม่ขอนะลูก..ธามทำเพื่อแม่สักครั้งจะได้มั้ย?” คุณหญิงพิมาลาพูดพร้อมกับทำหน้าตาราวกับขอร้องอ้อนวอน
“ก็ได้ครับ” เขาจำใจต้องรับปากมารดาเพราะไม่อยากให้มารดาเสียใจ
“แม่ขอบใจธามมากๆ นะลูก”
“ครับ”
“ธามเตรียมตัวได้เลยนะ อีกสองวันธามต้องเดินทางแล้ว”
“ทำไมมันไวขนาดนั้นล่ะครับคุณแม่” เขาถามออกไปด้วยความตกใจ
“แม่เตรียมทุกอย่างไว้ให้ธามหมดแล้ว ธามไม่ต้องกังวลนะลูก”
คำขอร้องของมารดาทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่มันกะทันหันเกินไปจนเขาไม่ทันตั้งตัวที่จู่ๆ เขาต้องไปใช้ชีวิตคนเดียวที่ต่างประเทศ เขารู้ว่าสิ่งที่มารดาทำก็เพื่ออนาคตที่ดีของเขา แล้วถ้าเขาไปแล้ว ฌาริยาจะเป็นอย่างไรถ้าเธอไม่มีเขาคอยดูแล ตอนนี้สิ่งที่เขาห่วงที่สุดก็คือฌาริยา เขาไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักไหม แต่เขาขาดฌาริยาไม่ได้ เขาเสพติดเพียงร่างกายของเธอหรือเขาหลงรักเธอกันแน่ เขายังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักที เขาจะใช้เวลาอีกสองวันที่เหลือให้คุ้มที่สุด
“ฌา..” ธนัทธามเรียกชื่อเธอหลังจากที่เขาเข้ามาในห้องของหญิงสาว
“คะ..คุณธามมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“อีกสองวันฉันต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้ว”
“จริงเหรอคะ? ไหนคุณธามบอกฌาว่าจะเรียนปริญญาตรีที่ไทยแล้วไปต่อโทที่อังกฤษไงคะ”
“ก็คุณแม่นะสิ..อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน ฉันก็เลยจำเป็นต้องไป ฌาก็รู้ว่าไม่มีใครขัดคำสั่งคุณแม่ได้”
“ค่ะ ฌารู้ค่ะ”
“ฉันไม่อยู่..ฌาต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ อย่าให้ใครมารังแก และที่สำคัญห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจค่ะ”
“ฌาสัญญากับฉันได้มั้ย? ว่าฌาจะรอจนกว่าฉันจะกลับมา”
“คุณธามจะให้ฌารอในฐานะอะไรคะ? นางบำเรอ หรือว่าเมียเก็บ”
“ในฐานะผู้หญิงของฉัน”
“ค่ะ ฌาจะรอคุณธาม ฌาสัญญาค่ะ” ไม่ว่าเขาจะให้เธออยู่ในฐานะอะไรเธอก็ยอมทั้งนั้น ขอแค่มีเขาอยู่ในชีวิตของเธอก็พอ เธอรู้ตัวเองดีว่าเธอเป็นใคร
“แล้วนี่..ประจำเดือนของฌาหายหรือยัง?”
“เอ่อ..หายแล้วค่ะ” เธอจะบอกเขาได้อย่างไรว่าหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาประจำเดือนเธอไม่มาตามกำหนด เธออาจจะเครียดเพราะต้องอ่านหนังสือสอบ หรือไม่ก็อาจจะคลาดเคลื่อนเท่านั้นเพราะเธอก็เคยเป็นอยู่บ่อยๆ
ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อ เธอขอซึมซับความสุขสุดท้ายให้อยู่กับเธอนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอไม่รู้ว่าหลังจากนี้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป เธอรู้แค่เพียงว่าตอนนี้หัวใจของเธอมันเป็นของเขาไปหมดแล้ว เธอมอบให้เขาทั้งตัวและหัวใจ ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นความสำคัญของเธอเฉพาะเวลาอยู่บนเตียงก็ตาม
“เราจะใช้เวลาที่เหลืออีกสองวันเอากันทั้งคืนจนถึงเช้า ฌาไหวมั้ย?”
“ไหวค่ะ..เพราะปกติคุณธามก็เอาฌาจนถึงเช้าเกือบทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ” เธอตอบออกไปพร้อมกับสีหน้าที่แดงก่ำ
จากนั้นร่างทั้งสองร่างก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เพลงรักถูกบรรเลงครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อใด กว่าพายุจะสงบลงก็ล่วงเลยไปจนถึงเช้าวันใหม่
“เก้าโมงฌาไปรอฉันที่หน้าปากซอยนะ”
“คุณธามจะพาฌาไปไหนคะ”
“ไปเอากับฌาตอนกลางวันไง” สิ้นเสียงของชายหนุ่ม หน้าของเธอก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง
“เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ยังไม่พออีกเหรอคะ?” เธอเลิกคิ้วถามเขา ตอนนี้เธอแทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว
“ไม่พอ..เอากับฌาไม่มีวันพอ หรือว่าฌาไม่อยากเอากับฉัน” เขาถามราวกับไม่พอใจ
“เอ่อ..อยากค่ะ งั้นเดี๋ยวฌาไปรอคุณธามที่เดิมนะคะ” ในที่สุดเธอก็ขัดใจเขาไม่ได้เลยสักที
“อืม” พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป ส่วนฌาริยาก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะไปช่วยป้านิภาในครัว
เวลา 09:00 น.
ฌาริยามารอชายหนุ่มที่หน้าปากซอย ไม่นานนักเขาก็ขับรถมาจอดตรงที่เธอยืนอยู่ เธอรีบเปิดประตูขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ด้วยกลัวว่าจะมีคนมาเห็น
“คุณธามจะพาฌาไปที่ไหนเหรอคะ?”
“ฌาอยากเอากับฉันที่ไหนล่ะ?” คำถามของเขาทำให้เธอเขินอาย เธอเป็นผู้หญิง เรื่องแบบนี้จะให้เธอพูดได้อย่างไร
“ฌาไม่รู้หรอกค่ะ แล้วแต่คุณธามเลย”
“งั้นไปโรงแรมก็แล้วกันนะ..เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เอากันแต่บนเตียงแคบๆ อึดอัดมาเป็นปีแล้ว”
“ก็ใครใช้ให้คุณธามมาหาฌาล่ะคะ”
“ถ้าไม่ไปหาฌาแล้วจะให้ฉันไปหาใคร? หรือว่าฌาอยากให้ฉันไปเอากับคนอื่น?” เขาถามพร้อมกับหันมามองหน้าเธอ
“ไม่ค่ะ..ฌาไม่อยากให้คุณธามไปเอากับใคร ฌาอยากให้คุณธามมีฌาแค่คนเดียว คุณธามให้ฌาได้มั้ยคะ?” หญิงสาวหันมาพูดกับเขาพร้อมขอบน้ำตารื้นขึ้นมา
“ได้ฉันสัญญา..และฌาก็ห้ามไปเอากับคนอื่น ฌาเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียวเท่านั้น เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจค่ะ” สิ้นเสียงของหญิงสาว เขาก็ยื่นมือมายีผมของเธอเล่นเบาๆ
“ดีมาก”
จากนั้นธนัทธามก็พาฌาริยาไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ต่างก็ปลดปล่อยอารมณ์ตามความต้องการกันและกันอย่างเต็มที่ โดยที่เธอและเขาไม่ต้องกลัวว่าใครจะได้ยินเสียงร้องครวญครางอย่างสุขสมของทั้งคู่ กว่าบทรักจะจบลงก็กินเวลาจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เขาจึงพาเธอกลับคฤหาสน์
และในค่ำคืนสุดท้ายของทั้งคู่ เขาและเธอต่างก็ตักตวงเอาความสุขให้กันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร พวกเขาทั้งคู่ผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่อย่างนั้นทั้งคืนจนถึงเช้าราวกับเป็นบทรักแห่งการจากลา
“ฌาส่งคุณธามตรงนี้นะคะ..ฌาขอให้คุณธามประสบความสำเร็จทุกๆ อย่างนะคะ” เธออยากจะบอกรักเขาเหลือเกินแต่สถานะอย่างเธอคงไม่มีสิทธิ์พูดคำนั้นออกมา ได้แต่เก็บมันไว้ให้ลึกสุดใจ เพราะเขามองเธอเป็นแค่เพียงที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้น
“แล้วฉันจะโทรหานะ”
“ค่ะ”
“ฉันไปก่อนนะ” พูดจบเขาก็เดินไปที่ประตู ยังไม่ทันจะเปิดออกไป เสียงของเธอก็ดังขึ้น
“คุณธาม” สิ้นเสียงของหญิงสาว เธอก็เดินมากอดเขาจากทางด้านหลัง น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นทำให้ใจของเขาสั่นคลอน ก่อนจะแกะมือของเธอออกและหันกลับมา เขาดึงเธอเข้ามากอดก่อนจะเอ่ยออกมา
“อย่าร้องไห้สิ..ฌาต้องเข้มแข็งรู้มั้ย? ฉันไปไม่กี่ปีเอง”
“ฮึก ฮึก ฌาไม่อยากให้คุณธามไป” เธอพูดพร้อมกับสะอึกสะอื้น
“ฉันก็ไม่ได้อยากไป..แต่ขัดคุณแม่ไม่ได้ฌาก็รู้”
“โชคดีนะคะ..ลาก่อนค่ะ” เธอเอ่ยคำลาก่อนจะปล่อยมือออกจากอ้อมกอดของเขา เขาจูบที่ศีรษะเธอเบาๆ ก่อนจะคลายอ้อมกอด และรีบเดินออกจากห้องไปทันที
และในช่วงสายของวันนั้น ธนัทธามก็เดินทางไปต่างประเทศโดยมีคุณหญิงพิมาลาและคุณธีทัชไปส่งที่สนามบิน ส่วนฌาริยาได้แต่ยืนมองเขาจากเธอไปอยู่ที่มุมมุมหนึ่งของคฤหาสน์
- ผู้เขียน
