เวลาเหมือนจะผ่านไปช้ามากในความคิดของคนที่รออย่างนลินภัสร์เธอนั่งมองหน้าศรุตอยู่เกือบชั่วโมงตั้งแต่เขาถูกพามายังห้องพักแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาคุยกับเธอ
“คุณศรุตนอนนานเกินไปแล้วนะ รีบตื่นขึ้นมาเถอะค่ะมายด์ไม่ชอบเห็นคุณนอนแบบนี้เลย”
เธอคุยกับเขาไปเรื่อยแม้พยาบาลจะบอกว่าที่ชายหนุ่มยังไม่ตื่นเพราะฤทธิ์ของยาสลบแต่หญิงสาวก็อยากเขาตื่นขึ้นมาเพื่อคุยกับเธอสักนิดก็ยังดี
เธอนั่งคุยกับศรุตอยู่นานแต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น ด้วยความง่วงนลินภัสร์ก็เลยฟุบหลับอยู่ข้างเตียง มือของเธอจับมือของศรุตไว้แน่นเพราะถ้าเขารู้สึกตัวเธอเองก็จะได้รู้สึกตัวตามไปด้วย
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงศรุตรู้สึกตัวตอนเขารู้สึกตึงบริเวณหัวไหล่มาก
ชายหนุ่มนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาจำได้ว่าออกมาจากผับแล้วเดินคุยกันมากับเพื่อนอีกสองคนแล้วจู่ๆ เสียงปืนก็ดังขึ้นเขารู้สึกชาหนึบบริเวณหัวไหล่จากนั้นก็เจ็บแปลบเอามือจับด
