“ไปซนอยู่ที่ไหนนะ” ร่างเล็กในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์ ส่วมเพียงรองเท้าแตะ ด้วยรองเท้าผ้าใบเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลนไม่สามารถใส่ต่อได้ ดวงตาคู่งามกวาดสายตามองหาคู่หมั้นหนุ่มที่หายตัวไปขณะเธอกำลังช่วยไทเกอร์ตรวจสุขภาพชาวบ้าน ไหนๆ ก็เดินทางมาถึงที่นี่ด้วยความยากลำบากแล้ว ก็อยากทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อชาวบ้านให้มากที่สุด
“ไม่ใช่เด็กชายเพลิงกัลป์แล้วไหมถึงจะได้ซน” ไทเกอร์เดินมาหยุดยืนข้างๆ ตังเม
“ยี่สิบแล้วแต่ก็ยังซน ยังเอาแต่ใจเหมือนเดิมแหละ ไปที่โรงเรียนกัน” ตังเมคิดว่าไฟน่าจะไปที่โรงเรียน จึงชักชวนไทเกอร์ไปด้วยกัน ทั้งสองคนพูดคุยกันระหว่างเดินไปยังจุดหมาย
“แต่ก็น่ารัก ไม่งั้นตังเมจะหลงเด็กเหรอ”
“แซวเราเหรอ ระวังเถอะตัวเองจะมีแฟนแก่บ้าง”
“คงต้องถามไฟแล้วละว่ามีแฟนแก่กว่ามันดียังไง”
“พูดเหมือนอยากมีแฟนแก่กว่า ครูนัจมีย์เป็นไง”
“ไม่อ่ะ คนอะไรโคตรดื้อเลย ได้เป็นแฟนมีหวังจับฟาดก้นลายวันละหล
