ไทเกอร์วางมือลงบนไหล่มนราวกับจะบอกให้วางใจและมั่นใจในตัวเขาหลังจากที่เลื่อนเก้าอี้ให้กับเธอ นัจมีย์แตะที่หลังมือนั้นพร้อมรอยยิ้มบางเบา อีกทั้งเงยหน้าสบตากับดวงตาคมกริบที่ทำให้เธออบอุ่นหัวใจ ก่อนร่างสูงจะเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งของโต๊ะอาหารทำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ เลื่อนเก้าอี้ให้นาเดีย หญิงสาวที่เป็นแขกรับเชิญอีกคน
“ขอบคุณค่ะพี่ไทเกอร์” เสียงหวานของนาเดียเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มสดใสอย่างคนที่รู้จักมักจี่กันเป็นอย่างดี ไทเกอร์เพียงยิ้มตอบ ตั้งท่าจะเดินกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ นัจมีย์
“ไทเกอร์นั่งลง” เสียงทรงอำนาจของวราลีดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมสายตาเชิงบังคับให้บุตรชายนั่งลงยังเก้าอี้ตัวข้างๆ กับที่นาเดียนั่งอยู่
“ผมจะนั่งตรงนั้น” ครั้งนี้ไทเกอร์ไม่ทำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ เดินอ้อมกลับไปยังฝั่งเดิม และนั่งลงข้างนัจมีย์ สายตาไม่พอใจถูกส่งมาหานัจมีย์ทันที เพราะเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้ลูกกระด้างกระเดื่
