ชีวิตนอกบ้านของถุงแป้ง

1582 คำ

@บ้านเพชรวรการณ์ เมื่อมาถึงบ้าน ถุงแป้งก็ได้เดินเข้าไปในบ้านของตน มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร เธอจึงเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้านที่เป็นห้องนอนของเธอ เมื่อเปิดประตูเข้ามา เธอก็เดินไปนั้งยังเตียงกว้างแล้วนั้งถอนหายใจเบาๆ “ เฮ้อ จะขอคุณพ่อคุณแม่ว่าไงดีนะ “ เธอคิดหนักใจนึงก็อยากออกไปอยู่คอนโดเพื่อจะได้เป็นอิสระแต่อีกใจก็กลัวจะโดนคุณพ่อคุณแม่ว่า เพราะในสายตาท่านทั้งสองก็คงมองว่าเธอยังเด็กอยู่เลย ทั้งที่ตอนนี้เธอขึ้นมหาลัยแล้ว ถุงแป้งนั้งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพักก็ลุกไปอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองสดชื่นและจะได้ลงไปหาคุณแม่ของเธอ เมื่ออาบน้ำเสร็จถุงแป้งก็เดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน “ คุณแม่ล่ะคะพี่ส้มโอ “ เธอเดินลงมาก็พบกับแม่บ้านจึงถามหาแม่ของเธอ “ คุณมะปรางอยู่ในสวนค่ะคุณหนู “ แม่บ้านสาวประจำบ้านบอกกับเธอ เพราะมะปรางที่เป็นแม่ของหญิงสาวจะมีความชอบในธรรมชาติและดอกไม้มาก ที่บ้านเธอจึงมีสวนดอกไม้อยู่ข้างๆบ้าน “ ขอบคุณคะ พี่ส้มโอ “ ถุงแป้งพูดขอบคุณแม่บ้านสาวแล้วเดินมายังสวนที่มีแม่ของเธออยู่ “ คุณแม่ขา สวัสดีคะ “ เมื่อเดินมาถึงถุงแป้งก็ได้เรียกแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงหวานแล้วยกมือสวัสดีท่านในขณะที่เเม่ของเธอกำลังจัดดอกไม้อยู่ “ กับมาจากมหาลัยนานแล้วเหรอค่ะ “ มะปรางถามลูกสาวคนเดียวของเธออกไป “ สักพักแล้วคะ “ แล้วทั้งสองแม่ลูกก็นั้งคุยกันตามประสาจนผ่านไปสักพักก็พากันกับเข้ามาในบ้านเพราะตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้ว “ เดี๋ยวแม่ไปเตรียมอาหารเย็นก่อนนะคะ หนูขึ้นไปรอบนห้องก็ได้ เสร็จแล้วคุณแม่ให้คนขึ้นไปตาม “ มะปรางบอกกับลูกสาว เพราะอาหารในแต่ละมื้อเธอจะเป็นคนทำมากกว่า ทั้งๆที่บ้านก็มีแม่บ้าน “ คะ คุณแม่ “ ถุงแป้งตอบคุณแม่ แล้วทั้งสองก็แยกกันไป ช่วงเย็นของวัน พลวัตรผู้เป็นพ่อของถุงแป้งที่กับมาจากบริษัทของครอบครัวก็ได้เดินเข้ามาในบ้านและเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มะปราง ภรรยาสาวของเขาเดินออกมาจากห้องครัวพอดี “ คุณกับมาแล้วเหรอคะ “ มะปรางถามผู้เป็นสามีและผู้เป็นพ่อของลูกเธอ “ ครับ “ พลวัตรตอบภรรยาสาวด้วยรอยยิ้ม “ งั้นตั้งโต๊ะเลยมั้ยคะ อาหารเสร็จพอดี เดี๋ยวให้คนไปตามยัยหนู “ เธอถามสามีออกไป เพราะเธอทำอาหารเสร็จพอดี “ ครับ “ “ ส้มโอจ๊ะถ้าตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว ขึ้นไปตามยัยหนูลงมาทีนะจ๊ะ “ มะปรางบอกกับแม่บ้าน “ คะ คุณมะปราง “ เมื่อแม่บ้านสาวตั้งโต๊ะเสร็จแล้วก็ได้เดินไปตามคุณหนูของบ้านตามคำสั่ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ คุณหนูคะ คุณมะปรางให้มาตามไปทานข้าวคะ “ แม่บ้านสาวบอกออกไปขณะที่มือก็เคาะประตู “ คะ เดี๋ยวหนูลงไปคะ “ ถุงแป้งตอบแล้วก็เปิดประตูเดินตามแม่บ้านสาวลงมายังห้องอาหารที่มีพ่อและแม่ของเธอนั้งอยู่ก่อนแล้ว “ คุณพ่อสวัสดีคะ “ เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารถุงแป้งก็ยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อของเธอแล้วเดินไปนั่งยังเก้าอี้ประจำของเธอ “ นั้งเถอะลูก เป็นไงเรียนวันแรก “ ผู้เป็นพ่อถามขึ้น เธอจึงใช้โอกาสนี้พูดเรื่องจะย้ายไปอยู่คอนโด “ ก็ดีนะคะ แต่ดูเหมือนน่าจะมีกิจกรรมเยอะ คุณพ่อกับคุณแม่จะว่าอะไรมั้ย ถ้าหนูจะขอไปอยู่คอนโดใกล้ๆกับมหาลัย “ ถุงแป้งตัดสินใจพูดออกไป ทั้งที่ในใจเธอตอนนี้ตุ้มๆต่อมๆ กับคำตอบ พลวัตรและมะปรางมองหน้ากัน เพราะปกติผู้เป็นลูกสาวไม่เคยขออะไร สงสัยว่า ที่มหาลัยของเธอน่าจะมีกิจกรรมเยอะจริงๆแหละลูกสาวถึงได้เอ่ยปากขอเป็นครั้งแรก “ เออ หนูคิดดีแล้วหรอคะ” ที่จะออกไปอยู่คอนโด “ มะปรางผู้เป็นแม่ถามลูกสาวออกไป “ คะ หนูคิดว่ามันน่าจะสะดวกกว่า เพราะบ้านเราก็ไกลกว่ามหาลัยพอสมควร “ ถุงแป้งตอบตามจริง เพราะบ้านของเธอก็ไกลจากมหาวิทยาลัยจริงๆนั้นแหละ เธอต้องนั้งรถประมานเกือบครึ่งชั่วโมงนี้ยังไม่รวมรถติดเลยนะ “ คุณว่าไงคะ “ มะปรางหันไปถามสามี เพราะเหตุผลที่ลูกสาวบอกมาก็จริงนั่นแหละ อีกอย่างลูกสาวของเธอก็ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง “ เอาไว้พ่อจะดูคอนโดแถวๆมหาลัยให้นะ “ พลวัตรตอบกับลูกสาว เป็นการตกลงว่า เขาจะให้เธอย้ายไปอยู่คอนโดแถวมหาลัยได้ “ จริงหรอคะ ขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่มากนะคะ ที่เข้าใจหนู “ ถุงแป้งกล่าวขอบคุณผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอ เธอไม่คิดว่าท่านทั้งสองจะตอบตกลงง่ายขนาดนี้ ในใจเธอตอนนี้อยากจะโทรไปเล่าให้เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอได้รู้ แต่ก็ต้องอดไว้ก่อน เพราะตอนนี้เป็นเวลาทานอาหารของครอบครัว “ ครับลูก “ พลวัตรตอบลูกสาวของเขา จากนั้นทั้งสามก็พากันทานอาหารเย็นและพูดคุยตามประสาพ่อแม่ลูก จนกระทั่งกินเสร็จแล้วแยกย้ายขึ้นห้องพัก ถุงแป้งเดินขึ้นมายังห้องนอนด้วยร้อยยิ้มอารมณ์ดี พอเข้ามาในห้องก็ไม่รอช้าที่จะโทรบอกข่าวดีกับเพื่อนรักของเธอ ตู๊ด ตู๊ด ใช้เวลาไม่นานปลายสายก็กดรับสายจากเธอ “ ว่าไงแก “ ไม่รอให้ถุงแป้งได้พูด แก้มใสก็ถามขึ้นมาก่อน “ ยัยแก้มใสพ่อฉันอนุญาตให้ฉันไปอยู่คอนโดได้แล้ว “ ถุงแป้งบอกเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและดีใจ จนปลายสายต้องถามขึ้น “ จริงหรอแก แกทำไงว่ะ ฉันยังคิดว่าที่บ้านแกจะไม่อนุญาตให้คุณหนูถุงแป้งผู้อ่อนโยนต่อโลกให้ออกมาอยู่ข้างนอกได้ “ แก้มใสถามออกไปเพราะถุงแป้งเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านและเธอก็ยังสร้างภาพไร้เดียงสา เฉิ่มๆ อีกด้วย “ ก็ไม่ยังไง ก็แค่บอกว่า บ้านไกลแล้วก็กิจกรรมเยอะ ก็แค่นั้น “ ถุงแป้งพูดออกไปเพราะเธออธิบายกับพ่อและแม่แบบนั่นจริงๆ “ ฉันดีใจด้วย ในที่สุด สาวเฉิ่มของฉันก็ได้ออกสู่โลกกว้างเต็มตัวสักที “ แก้มใสยินดีกับเพื่อน เพราะถ้ามีถุงแป้ง เวลาไปเที่ยวไหนเธอก็ไม่ต้องไปนั้งเหงาๆคนเดียวอีกแล้ว เพราะถุงแป้งกับเธอค่อนข้างจะเหมือนกันเพียงแต่เธอเปิดเผยและถุงแป้งไม่ได้เปิดเผยสิ่งที่ชอบให้ทางบ้านได้รับรู้ แล้วทั้งสองคนก็ได้คุยกันสักพักก็วางสายไป 3 วันผ่านมา วันนี้ก็เป็นวันที่ถุงแป้งได้ย้ายออกมาอยู่ที่คอนโดที่ผู้เป็นพ่อได้หาไว้ให้ คอนโดแห่งนี้อยู่ใกล้ๆกับมหาลัยของหญิงสาวเพียงไม่กี่กิโลเท่านั้น “ ลูกอยู่คนเดียวได้แน่นะคะ “ มะปรางถามลูกสาวของเธอเพราะตอนนี้เธอได้มาส่งลูกสาวที่คอนโดแล้ว “ ได้คะ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ไว้เสาร์อาทิตย์หนูจะไปหา “ ถุงแป้งพูดและกอดผู้เป็นแม่ของเธอ “ ก็ได้คะ ถ้ามีอะไรโทรหาคุณแม่เลยนะค่ะ งั้นคุณแม่กับก่อน แล้วเจอกันวันเสาร์นะลูก “ มะปรางพูดกับลูกด้วยความเป็นห่วงเพราะนี้เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวออกมาใช้ชีวิตคนเดียวนอกบ้าน “ คะ คุณแม่กับบ้านดีๆนะคะ จุ๊บ “ ถุงแป้งบอกลาแม่แล้วหอมแก้มแม่ของเธอหนึ่งครั้ง “ งั้นแม่กับแล้วนะคะ บายค่ะลูก” มะปรางบอกลูกสาวแล้วเตรียมตัวจะกับบ้าน เธอและสามีค่อนข้างมั้นใจกับระบบความปลอดภัยของคอนโดแห่งนี้ เพราะคนที่จะขึ้นมายังห้องพักได้ต้องมีคีย์การ์ดแตะขึ้นลิฟต์เข้ามา หรือไม่ก็ต้องเป็นเจ้าของห้องลงไปรับ หลังจากที่แม่ของเธอกับไปถุงแป้งก็ได้จัดข้าวของที่เธอได้ขนมาไว้ที่คอนโดให้เข้าที่ แล้วจึงไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้ออกมาพร้อมกับใส่ชุดสายเดี่ยวสีขาวความสาวเหนือเข้ามาพอประมาน แล้วมาถ่ายรูป อัพลงไอจีที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่ของเธอฟอลโล่ เพราะท่านทั้งสองไม่ได้เล่นไอจี แชะ แชะ เมื่อถ่ายเสร็จ เธอเตรียมจะลงรูปแล้วก็พูดกับตัวเองเบาๆว่า ‘ แคปชั่นอะไรดีนะ อ๋อนี้ดีกว่า ‘ “ ชีวิตนอกบ้านของถุงแป้ง “ ————————————————————— เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆโดยไรท์จะทยอยลงทุกวัน นิยายเรื่องนี้ไม่ได้แต่งไว้ จึงไม่สามารถลงจนจบได้ ฝากนักอ่านทุกท่านกดหัวใจและกดคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ🙏🏻🙏🏻🙏🏻

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more