"เมียกู"
"ห้ะ" ไอ้นาวินหันมาหาผมทันทีที่ผมพูดจบ ดีนะที่ผมถอยหลังออกมาพอดี ไม่งั้นผมกับมันคงมองหน้ากันไม่ติดแน่
"ว่าที่ภรรยา" ผมพูดอีกรอบด้วยศัพท์ใหม่ ไอ้นาวินปรี่เข้ามาหาก่อนจะจ้องหน้าผมเหมือนหาอะไรสักอย่างก่อนมันจะพูดเสียงละห้อย
"จริงหรอ" มันเบะปากเหมือนคนจะร้องไห้ จนผมต้องผลักหน้ามันออกไปเพราะรู้สึกเอือม ก็ช่วยไม่ได้นะครับ ผมมาก่อน หรือเธอเข้ามาก่อนนะ...
"เดี๋ยวเชิญไปงานแต่ง" ผมบอกเสียงจริงจัง ในใจก็ขำหน้ามันอยู่นะครับ ตาละห้อยเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่นงั้นแหละ
"โถ่ว ไม่น่าเลย เราเจอกันช้าไปใช่มั้ยครับ" ไอ้นาวินพูดเสียงเบา มันเดินตรงไปที่ประตูด้วยร่างกายที่อ่อนแรง มือข้างหนึ่งจับประตูไว้แล้วค่อยๆเลื่อนลงจนมือหลุดออกจากประตูห้องตรวจผม อะไรของมัน คิดว่าเล่นหนังอยู่หรือไงวะน่ะ ผมเลิกสนใจมันแล้วหันมาเก็บของต่อจนเสร็จ
"ถอย จะไปหาว่าที่ภรรยาครับ" ผมพูดใส่หูไอ้นาวินด้วยความหมั่นไส้ ก่อน
