"มึง หมอเขาว่ายังไงบ้าง มึงเข้าไปนานมากเลยนะ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า" เมื่อเห็นฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ เพื่อนทั้งสามคนก็รีบลุกเข้ามาหาฉันทันที แต่ตอนนี้ฉันยังงงกับตัวเองอยู่เลย ไม่รู้แล้วว่าอันไหนจริงอันไหนโกหก วันนี้มันมีเรื่องมากมายจนฉันแทบอยากจะอ้วกออกมาเป็นความคิดที่อยู่ในหัว
"แซน มีอะไรหรือเปล่า หมอว่ายังไงบ้าง" พิชพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเหม่อลอยไร้ความรู้สึกของฉัน ฉันเดินตรงไปนั่งที่นั่งเดิมก่อนจะถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่
"แต่งงานกันนะ" ฉันพูดออกไปด้วยเสียงเหม่อลอย ตอนนี้ถึงอยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ฉันก็พูดไม่ได้แล้ว มันเรียงคำไม่ถูก ฉันไม่รู้เลยว่าฉันควรเริ่มยังไงดี ทุกอย่างมันเข้ามาเร็วเกินไป ทั้งเรื่องท้อง เรื่องอยู่ดีๆก็มีสามี ทั้งเมื่อเช้าก็ไปถ่ายงาน ไปเจอเพื่อนคือทุกอย่างมันอยู่ในนี้ทั้งหมด บางทีฉันก็อยากไปหาที่ที่สงบเรียบเรียงเหตุการณ์อยู่เหมือนกันนะ แต่คำพูดเขาก่อนฉันจะออกมามันท
