"แต่งงานกับผมนะครับ คุณแซน" อึ้ง งง อะไร ยังไง ฉันควรกอดเขากลับหรือตอบคำถามเขาดี ฉัน ฉันควรจะทำยังไง วันนี้มีแต่เรื่องที่ทำฉันอึ้งแล้วก็งงเยอะมาก ฉันควรจะทำยังไงดีเนี้ย "ฮืออออออ" ทำอะไรไม่ได้ก็ร้องไห้มันเลยแล้วกัน ไม่รู้แล้ว ฮือออออออออ "คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า" เขาถอนกอดแล้วมองหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง นั่นยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดินอีก ฮืออออออออ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องร้องไห้ แต่...เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าแซนหรอ เขารู้จักชื่อฉันแต่ฉันไม่รู้จักชื่อเขาเนี้ยนะ "ฮืออออออออออ" ฉันต้องเป็นบ้าแน่ๆ ฮือออออออ ฉันห้ามตัวเองให้หยุดร้องไม่ได้เลย และเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าฉันร้องไห้เพราะอะไร เขาใช้มือหนึ่งข้างดันหัวฉันไปซบไว้ที่อกแล้วลูบหัวฉันเบาๆ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก ปล่อยให้ฉันร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนฉันเหนื่อยและหยุดร้องในที่สุด "เดินเบาๆนะ" เมื่อฉันดันหัวออกจากอกเขา เขาก็ใช้ผ้าเ