เหนื่อยยยยชะมัด เมื่อวานงานจบลงไป พี่ตินน์เมาแบบเมาไม่ได้สติเลย จนเพื่อนๆ ต้องแบกกลับมาห้อง (หนุ่มปัญญารัศม์สกุลกลับก่อน มาแปปเดียว เศร้า) ฉันก็ต้องตามมาดูแลสามี แถมตอนนี้ฉันที่ตื่นแล้วยังต้องมาเหนื่อยรับท่อนแขนแสนหนักของเขาที่กำลังกอดรัดตัวฉันอย่างกับงูเหลือม
“พี่ตินน์” ฉันเรียกเขาเบาๆ วันนี้มีทำงานไม่ใช่หรอน่ะ เข้าเวรบ่าย นี่จะสิบโมงแล้วนะ
“อื้ออออ” พี่ตินน์กระชับอ้อมแขนแน่นเข้าไปอีก เห้อ ปล่อยไปเลยดีมั้ยเนี้ย
“พี่ตินน์ ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้มีเคสไม่ใช่หรอคะ”
“อื้ออ ครับ” พี่ตินน์พึมพำ ก่อนเจ้าตัวจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ตาก็ยังหลับอยู่ สักพักพี่ตินน์ก็ลุกขึ้นแล้วเดินใช้มือคลำตามทางไปที่ห้องน้ำ ไหวไหมเนี้ย คุณหมอ
จุ้บ
พี่ตินน์อาบน้ำเสร็จก็เดินมาจุ้บฉันที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอน โดนน้ำแล้วส่างเลยสิท่า แต่เรื่องเมื่อคืนอยากถามพี่ตินน์อยู่นะ ถามเลยดีกว่า
“พี่ตินน์”
“หือ ว่าไง
