“ตอนนี้ว่างมั้ยคะ” เขาเงยหน้าขึ้นมาเมื่อฉันเริ่มปรับโหมดเป็นจริงจัง
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” เมื่อเขาเห็นสีหน้าฉันที่ตอนนี้มันดูจริงจังมาก สีหน้าที่กังวลของเขาก็แสดงออกมาอย่างปิดไม่มิด
“เรื่องของเรา แซนยังสับสนแล้วก็ยังไม่เข้าใจในหลายๆ เรื่อง แซนเลยจะมาคุยให้เคลียก่อน” ฉันอธิบาย เขาพยักหน้าเข้าใจ “คะ”
“นั่งก่อนครับ ยืนนานไม่ดีนะ” เขาบอก ก่อนจะพยุงฉันไปนั่งเก้าอี้ประจำของเขา ส่วนเขาก็ไปลากเก้าอี้คนไข้มานั่งตรงหน้าฉันแบบชิดติดกัน
“งั้นแซนขอเริ่มเลยแล้วกันนะคะ ก่อนอื่นเราทั้งคู่ต่างไม่รู้จักกันมาก่อน ยังไม่ได้ศึกษาดูใจกัน ให้เราทั้งคู่เขียนประวัติของตัวเองอย่างละเอียดให้กับอีกฝ่าย”
“ครับ”
“ทุกวันเราจะต้องเจอและทานข้าวด้วยกันอย่างน้อย 1 มื้อ ย้ำนะคะว่าต้องทุกวัน ถ้าพี่ติดงาน แซนจะมาหาที่นี่เองค่ะ”
“ครับ”
“สุดท้าย เราจะต้องออกเดทกันเต็มวันอย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ครั้ง เพราะเราจะได้เรียนรู้กัน
