แซน TALK
ตอนนี้ฉันอยู่หน้าโรงพยาบาลที่พี่ตินน์ทำงานอยู่ล่ะ ตอนฉันโทรมาว่าฉันไม่ได้นอนกับเขาวันนี้เสียงเขาดูเศร้ามากเลย ฉันเลยถือโอกาสก่อนกลับแวะมาหาเขาเสียหน่อย ที่จริงก็มีเรื่องที่จะต้องคุยกับเขาด้วยนั่นแหละ
เอ้ะ นั่น..คริสรึเปล่า ทำไมหน้าแดงงั้นล่ะ แถมสีหน้าก็ดูไม่ดีด้วย นี่เขาเรียกทาสแท้หรือเปล่านะ
เหมือนคริสจะสังเกตเห็นฉันแล้วแฮะ คริสเดินตรงมาทางฉัน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นยิ้มให้อย่างใจดี หล่อนคงไม่รู้แน่ว่าฉันเห็นมาแต่ไกลแล้วน่ะ
“อ้าวพี่แซน สวัสดีค่ะ” คริสกล่าวทักทายทันทีที่เดินมาถึงฉัน
“สวัสดีจ้ะ” ฉันรับไหว้พอเป็นพิธี
“พี่แซนมาทำอะไรที่นี่หรอคะ”
“มาหาเพื่อนจ้ะ”
“อ๋อค่ะ งั้นคริสไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
“จ้ะ” คริสเดินผ่านฉันไปไม่เท่าไหร่พี่พยาบาลที่เห็นเมื่อวานก็ทักฉันขึ้น ทำให้ยัยคริสถึงกับหันมามอง
“ใช่คุณแซนมั้ยคะ”
“ค่ะ”
“ยินดีด้วยนะคะเห็นว่าจะแต่งงานกับหมอตินน์ใช่มั้ยคะ”
“อะไรนะ
