“พี่ตินน์” ฉันเรียกเขา เพราะตอนนี้เหมือนเขากำลังอึ้งและตกใจกับอะไรสักอย่างจนแทบไม่มีสติ เพราะเลือดที่มือเขางั้นหรอ….หรือว่า
“แซนเจ็บท้องหรือเปล่า” เขาถามฉันเสียงสั่น เท้าก็พยายามเดินให้เร็วที่สุดโดยมีฉันอยู่ในอ้อมแขน
“แซนเจ็บน้อง” ฉันตอบ เหงื่อเขาผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ไม่รู้ว่าเขาร้อนหรือตื่นกลัวกันแน่ สีหน้าเขาตอนนี้ทำฉันรู้สึกไม่ดีเลย เขาดูกังวลสุดๆ ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน ปกติเขาจะเป็นคนที่สุขุม น่ารัก แถมยังมีสติที่สุดที่ฉันเคยเจอ แต่ตอนนี้เขาดูกลัวแบบกลัวมากๆ
ติ๊งงงง
เสียงลิฟท์ดัง เขาพุ่งตัวเข้าไปในลิฟท์อย่างไว ตาเขามองตัวเลขที่บอกชั้นต่างๆ แขนที่อุ้มฉันอยู่สั่นจนฉันรู้สึกได้
“พี่ตินน์” ฉันพยายามเรียกเขา เพราะตอนนี้เหมือนเขาจะสติไม่อยู่กับเนื้กับตัวแล้ว
“แซน เจ็บมากมั้ย” เขาถามกลับ ดวงตาสั่นระริกของเขาทำฉันอยากร้องไห้จริงๆ ตอนนี้เขาดูน่าสงสารมาก น้ำตาที่เอ่ออยู่ในตาคู่สวยน
