คอนโดตินน์
สุดท้ายฉันก็ได้ย้ายมาอยู่กับเขา ข้าวของเครื่องใช้พวกเพื่อนตัวดีก็เอามาให้หมด หลังจากที่พี่ตินน์ไหว้วาน ตอนนั้นล่ะบอกอย่าไว้ใจๆ เพื่อนฉันนี่มันเริ่ดจริงๆ
“กินอะไรหรือเปล่า หิวมั้ย” หลังจากเขาจัดของทุกอย่างของฉันเรียบร้อย (เขาไม่ให้ฉันลุก บอกมันอันตราย ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าฉันต้องนอนตรงอย่างเดียว ขยับก็ไม่ได้) ก็เดินมาถาม ฉันส่ายหน้าปฏิเสธเพราะพึ่งกินไปตอนเย็น
“แซนอยากหนุนหมอน” ฉันทำหน้าอ้อน นอนแบบไม่มีหมอนมันไม่ชินเลยอะ แบบว่ามันรู้สึกต่ำๆ ยังไงชอบกล
“…ไม่ได้” เขาเงียบไปสักพักเหมือนคิดอะไรอยู่ แต่สุดท้ายก็ส่ายหัว ฉันทำหน้างอน แล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง “ช่วงนี้ต้องระวังเข้าใจมั้ยครับ ห้ามทำอะไรตามอำเภอใจนะ” เขาเข้ามากระซิบข้างหู มือก็ลูบๆ คลำๆ ไหล่ฉัน รู้นะว่าคิดอะไรอะ
“เพราะพี่นั่นแหละ” ฉันทำเสียงดุใส่เขา เพราะถ้าไม่มีอะไรกับฉันตอนนั้นฉันคงไม่เป็นแบบนี้หรอก (ตัวเองก็ต้องการนะจริ
