ฝากเพื่อนไว้กับอา
513 คำ
ครั้งแรกที่ได้เจออาภีม ..คุณอาสุดหล่อของเพื่อนรัก หัวใจของเธอก็เต้นระส่ำอย่างห้ามไม่อยู่ ซาบซ่านในส่วนลึกของอารมณ์ รู้สึกวาบหวิวในซอก หลืบบริสุทธิ์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
สายตาดุดันร้อนแรงของชายหนุ่มวัยสี่สิบ สั่นไหวอารมณ์ของเธอให้สดชื่น ซาบซ่า ราวกับขวดน้ำอัดลมที่โดนเปิดฝา ปลดปล่อยความซ่าฟุ้งกระจาย
“เย้! ในที่สุดเราก็เรียนจบแล้ว!!!”
หลังสอบวิชาสุดท้ายเสร็จสิ้น ชีวิตมัธยมแสนสดใสก็จบลง เธอกับเพื่อนรักเดินจูงมือกันออกจากประตูรั้วโรงเรียนอย่างมีความสุข เกี่ยวก้อยสัญญาว่าจะติดต่อหากันทุกวัน แม้จะเรียนต่างมหา’ลัยก็ตาม
“ฉันรักแกนะเกล” ปลายฝนสวมกอดเธอแน่น เพื่อนซี๊ที่เรียนกันมาตั้งแต่ ม.ต้น “แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด”
“เหมือนกันแก” เกวลินสวมกอดตอบเพื่อนรักอยู่เกือบนาที ก่อนจะผละออก จับมือกันแน่น “ติดต่อหากันทุกวัน ห้ามขาดแม้แต่วันเดียว”
“ห้ามแกสนิทกับคนอื่นมากกกว่าฉันด้วย”
เกวลินยิ้มขำ “แกก็เหมือนกัน”
“ถ้ามีแฟนต้องบอกฉันคนแรก”
เกวลินส่ายหน้า “ฉันยอมให้แกมีแฟนก่อน”
“จริงอ่ะ”
“อื้อ”
“ยัยฝน!”
เสียงทุ้มนุ่มทักทายมาจากด้านหลัง สองสาวหันขวับไปมองแทบจะพร้อมกัน แล้วก็อึ้งกันทั้งคู่
“อาภีม!” ปลายฝนตะโกนเสียงแจ้ว ก่อนจะวิ่งไปควงแขนชายหนุ่มคนนั้นอย่างสนิทสนม
ส่วนเกวลินที่ยังอึ้งกับความหล่อเท่ของชายผู้นั้นไม่ทันจางหาย กลับต้องแปลกใจที่เพื่อนรักผู้เรียบร้อยควงแขนชายผู้นั้นอย่างกับเป็นแฟน
“อาภีมมาได้ไงคะ หรือว่าพ่อให้มารับหนู”
“ก็ใช่น่ะสิ” เขาพูดพร้อมกับใช้มือขยี้ปอยผมหน้าม้าของหลานสาวอย่างรักใคร่เอ็นดู “พ่อเราเพิ่งโทรมาบอกว่าพี่สะใภ้ใกล้คลอดแล้ว เลยให้อามารับเรา”
“แม่จะคลอดน้องแล้วเหรอคะ” ปลายฝนพูดด้วยความตื่นเต้น “เย้ๆ หนูจะมีน้องแล้ว”
“ชวนเพื่อนไปด้วยสิ” อยู่ๆเขาก็พูดขึ้น
เกวลินแปลกใจนิดหน่อยที่เขาพูดถึงเธอ ทั้งที่ไม่มองเธอเลยด้วยซ้ำ
“จริงสิ” ปลายฝนวิ่งมาหาเธอ ลากแขนเธอไปหาคุณอาสุดที่รักอย่างกระตือรือร้น “อาภีมขา นี่เกลค่ะ”
“แฟนเราเหรอ” เขาแซวยิ้มๆ
“ไม่ใช่ค่า เพื่อนรักของหนูต่างหาก” ปลายฝนรีบแก้ “เกล ..นี่อาภีม อาของเราที่เล่าให้ฟังไง”
เกวลินยกมือไหว้อาเพื่อนตามมารยาท
“สวัสดีค่ะอาภีม”
เขาเผลอจ้องหน้าเธอไปสามวิ ก่อนจะรีบรับไหว้ตามธรรมเนียม “หวัดดีครับ ..ว่าแต่ ยัยฝนเล่าเรื่องอาให้ฟังด้วยเหรอ เล่าว่าไงบ้างล่ะ”
เธอเงยหน้าสบตาเขาอย่างจัง สายตาที่ทำให้เธอใจสั่นเล็กๆ
“เล่าว่าทั้งหล่อทั้งเท่ และสาวๆติดตรึมค่ะ” ปลายฝนรีบตอบเสียเอง
- ผู้เขียน
