“เออ…เกือบลืมไปเลยว่ะ นี่เคลวินเพื่อนพี่เอง ส่วนนี่น้องปานชีวา เรียกน้องป่านเฉยๆ ก็ได้ น้องเขาจะมาทำงานกับฉัน” มาร์โคแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันด้วยความกระตือรือร้น เพราะยังไม่รู้ว่าทั้งสองกำลังเขม่นกันอยู่
“สวัสดีครับป้าป่าน เอ๊ย…ไม่สิน้องป่าน” เคลวินเผยยิ้มหวานหยด พร้อมทั้งเอ่ยทักทายหญิงสาวด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท
“ไอ้บ้านี่ นายอย่ามาเรียกชื่อเล่นฉันนะ” ปานชีวาชี้หน้าต่อว่าเขาเสียงดัง ไม่พอใจเหลือหลายที่เขากล้ามาตีสนิทกับตน
“แล้วทำไมถึงจะเรียกไม่ได้ล่ะ…น้องป่าน” ยิ่งเธอหวงเขายิ่งอยากตอแย ลอยหน้าถามอย่างกวนๆ เห็นเธอของขึ้นเคลวินก็นึกสนุกที่จะได้ยั่วโทสะแม่สาวเลือดร้อน
“ชื่อนี้คนสนิทเท่านั้นถึงจะเรียกได้” ปานชีวาสะบัดเสียงใส่เคลวินอย่างขุ่นเคือง
“แล้วแค่นี้ล่ะ ถือว่าสนิทพอไหมหือ” ร่างผึ่งผายผุดลุกเต็มความสูงหลังจากที่เธอพูดจบ สาวเท้าเข้าไปแนบชิดร่างแน่งน้อย ก่อนจะจงใจโน้มใบหน้าหล่อเหลาลง
