“ก็พูดเพราะๆ สิคะ อย่าตะคอก อีกอย่างก็ยังกลับไม่ได้ เพราะแผลยังไม่หายดี อย่าเอาแต่ใจนักนะคะ เดี๋ยวมณีกับลูกก็ไม่มาเฝ้าซะเลยนี่” มณีญาค่อยๆ พูดกับสามีอย่างใจเย็น เห็นเขาทำดื้อแพ่งก็เกิดความหมั่นไส้ จึงแกล้งขู่ในสิ่งที่มาร์เวลไม่ชอบใจ
“จ้ะๆ คุณมาเฟียจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วครับ” มาร์เวลรีบประจบเอาใจภรรยาเสียงหวานหยด เพราะกลัวเธอจะทำตามที่ข่มขู่จริงๆ
“ดีมากค่ะ พูดง่ายๆ จะได้กลับบ้านไวๆ” ลูบแก้มสามีเบาๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา พอใจที่สามีเริ่มจะพูดจารู้เรื่องกว่าเดิม
“มณีจ๋า จูบคุณมาเฟียหน่อยได้ไหม” คนคิดถึงรสสัมผัสของภรรยาเอ่ยอ้อนหน้าตาเฉย นัยน์ตาหิวกระหายจ้องริมฝีปากระเรื่อไม่ลดละ
“ฮื้อ…ไม่เอาค่ะ อยู่ๆ ก็มาขอให้เขาจูบ คนหน้าไม่อาย” มณีญาเขินมากจนหน้าแดงแจ๋ อุบอิบต่อว่าสามี ก่อนจะเสมองไปทางอื่น
“จูบรับขวัญหน่อยสิคนดี คุณมาเฟียยังไม่หายตกใจเลย นะนะ” เว้าวอนเสียงหวาน ไม่ยอมละความพยายามที่จะตะ
