ไม่อยากนึกถึงเรื่องนั้นอีก
1610 คำ
เจตนิพัทธ์ยืนมองไอศิกาและลูกแก้วที่กำลังเล่นน้ำทะเลอยู่บริเวณชายหาดแล้วกระตุกยิ้ม เรือนร่างของหญิงสาวตรงหน้าสวยงามและถูกใจเขามากที่สุด แม้จะมีชุดว่ายน้ำปกปิดแต่เขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างในนั้นมันสวยงามและหอมหวานมากแค่ไหน
“พี่พัทธ์จะลงไปเล่นน้ำกับไอซ์และลูกแก้วหรือเปล่าคะ นิตเห็นยืนมองนานแล้ว”
“ไม่หรอกจ้ะพี่ก็แค่มองไปเรื่อยๆ อยากเก็บบรรยากาศนี้ไว้เพราะไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้มาเที่ยวแบบนี้อีก”
“นั่นสิคะนิตว่าน่าจะอีกนานเลยกว่าเราจะได้มาเที่ยวทะเลแบบนี้”
“นิดเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ” เขาหันมาถามภรรยาสาวที่นั่งจัดของอยู่บนเตียง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ของพี่พัทธ์ล่ะคะ”
“พี่จัดเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ถ้างั้นพี่ถือลงไปรอข้างล่างนะกินข้าวเสร็จแล้วจะได้ออกเดินทาง”
“ได้ค่ะพี่พัทธ์ลงไปก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวนิตตามลงไปว่าจะนั่งอ่านอะไรในมือถือเล่นสักหน่อย”
“ได้จ้ะถ้าถึงเวลากินข้าวแล้วพี่จะขึ้นมาเรียกก็แล้วกันนะ”
“ค่ะพี่พัทธ์”
เมื่อสามีเดินออกไปจากห้องแล้วหญิงสาวก็ส่งข้อความไปบอกกับคนรักว่าเธอกำลังจะเดินทางกลับ หลังจากส่งข้อความไปไม่นานเสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น
“พี่นึกว่าวันนี้เราจะได้ เจอกันอีก”
“เมื่อวานเราก็เพิ่งเจอกันนี่คะพี่ชัย เอาไว้พี่ชัยขึ้นกรุงเทพแล้วค่อยนัดเจอกันดีกว่านะ”
“แล้วเมื่อวานมีใครสงสัยอะไรไหม”
“ไม่หรอกพวกเขากลับมาเกือบบ่ายสอง”
“โล่งใจไปทีจริงๆ พี่ก็ไม่อยากจะหลบซ่อนอยู่แบบนี้นะรอให้พี่หาเงินมาใช้หนี้ครบก่อนแล้วพี่จะกลับเจอแม่ของนิต พี่คิดถึงนิตนะยิ่งได้เจอกันก็ยิ่งคิดถึงมากขึ้นไปอีก”
“นิตก็คิดถึงพี่ค่ะคิดถึงมากๆ”
“พี่น่าจะขึ้นไปกรุงเทพวันพุธนะนิดไปเจอพี่ได้ไหม”
“ได้สิคะ”
“นิตจำโรงแรมเดิมของเราได้ใช่ไหม เราไปเจอกันที่นั่นนะส่วนเวลาพี่จะบอกอีกทีว่าแต่นิตจะออกบ้านมายังไงจะให้ลุงอ่ำขับรถมาให้หรือเปล่า”
“นิตคงขับรถไปเองค่ะ ไม่อยากให้คนอื่นสงสัย นิตได้ยินมาว่าวันพุธหน้าคุณแม่มีนัดไปคุยกับเพื่อนเรื่องทำบุญเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะ”
“ถ้างั้นก็เป็นโอกาสดีเลยเราจะได้เจอกัน พี่แทบทนรอไม่ไหวที่จะเจอนิต”
“นิตก็เหมือนกันค่ะพี่ชัย”
“พี่คงต้องวางสายก่อนนะ”
“ได้ค่ะพี่ชัยแล้วเจอกันวันพุธหน้านะคะ นิตรักพี่ชัย นิตจะรอเจอพี่นะคะ”
“พี่ก็รักนิตครับ”
เมื่อวางสายจากคนรักแล้วหญิงสาวก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าถือก่อนจะเดินลงมาชั้นล่างของบ้านพักและออกมาทางบริเวณหน้าระเบียงซึ่งตอนนี้มารดากำลังนั่งมองไอศิกากับลูกแก้วเล่นน้ำอยู่
“คุณแม่ไม่ไปเล่นน้ำทะเลกับไอซ์เหรอคะ”
“แม่แก่แล้วถ้าไปเล่นก็คงได้หกล้มกันบ้างล่ะ นิตละลูกไม่ลงไปเล่นน้ำกับหลานหน่อยเหรอ”
“นิตก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะแม่ แค่เห็นไอซ์กับลูกแก้วเล่นแบบนี้มันก็สนุกมากๆ แล้วดูเหมือนว่าไอซ์จะชอบทะเลมากเลยนะคะ”
“หนูไอซ์เป็นเด็กที่ชอบทะเลมากแต่ก่อนตอนที่แม่เขายังอยู่เขาก็มักจะพามาทะเลอยู่บ่อยๆ แต่พอไปเรียนที่อังกฤษก็ไม่ค่อยได้มาทะเลเลย แม่คิดว่าก่อนกลับจะพามาเที่ยวทะเลอีกสักครั้ง”
ตอนนี้แดดเริ่มแรงขึ้นไอศิกากับลูกแก้วเลยชวนกันกลับมาบ้านพัก
“คุณย่ากับอานิตหิวข้าวหรือยังคะ”
“ยังเลยไอซ์จะไปเล่นต่ออีกก็ได้นะลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณย่าแดดมันเริ่มแรงแล้วเดี๋ยวหนูกับลูกแก้วขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”
“ได้จ้ะ”
หญิงสาวเดินกลับเข้ามาในบ้านก็สวนทางกับอาเขยที่กำลังเดินออกมาพอดี
“เล่นน้ำมาสนุกไหมไอซ์”
“สนุกค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เพราะไม่คิดว่าจะเจอเจตนิพัทธ์หญิงสาวเลยไม่ได้สวมชุดคลุม มันก็ทำให้อาเขยมองเธอด้วยสายตาเป็นประกาย
“หนูไอซ์ใส่ชุดว่ายน้ำแล้วเซ็กซี่นะ”
เขาพูดเบาๆ ก่อนจะเดินผ่านเธอออกไปยังระเบียงหน้าบ้านเพียงแค่คำพูดและสายตาของเขามันก็ทำให้ไอศิการู้สึกร้อนไปทั่วทั้งตัว เธอกำลังไม่เป็นตัวของตัวเองอีกครั้งเมื่อนึกถึงภาพในคืนวันนั้น หญิงสาวรีบสลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
เมื่ออาบน้ำและเก็บของเรียบร้อยหญิงสาวก็ถือกระเป๋าเดินทางลงมากองรวมกับกระเป๋าคนอื่นบริเวณห้องรับแขกเพื่อให้ลุงอ่ำนำขึ้นไปเก็บบนรถ
หลังรับประทานอาหารเช้าแล้วทุกคนก็ขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพ
ระหว่างทางย่าอุไรวรรณก็แวะซื้อของฝากเพื่อจะเอาไปให้เพื่อนอยู่หลายร้าน เมื่อมาถึงกรุงเทพก็แยกกันเข้าห้องของตัวเอง
ไอศิกาเก็บของออกจากกระเป๋าแล้วก็เจอกับไฟแช็กซึ่งเธอได้มาจากพนักงานของโรงแรมในตอนบ่ายหลังจากเธอไปไหว้พระแล้วกลับมาที่บ้านแต่หญิงสาวลืมของไว้ที่รถและเมื่อเดินออกมาก็เจอกับพนักงานของโรงแรมที่เอาไฟแช็กในถาดอาหารมาคืน
หญิงสาวยังไม่ได้ถามลุงอ่ำกับเจตนิพัทธ์ว่านี่ใช่ไฟแช็กของเขาหรือเปล่าเพราะที่บ้านก็มีการสั่งอาหารมาจากโรงแรมเหมือนกันบางทีไฟแช็กของใครสักคนอาจติดไปก็ได้
ไอศิกาหยิบไฟแช็กและเดินลงมาจากชั้นบน เห็นลุงอ่ำกำลัง ทำความสะอาดรถอยู่ก็เดินเข้ามาถาม
“ลุงอ่ำคะหนูเก็บไฟแช็กอันนี้ได้ที่หัวหินใช่ของลุงอ่ำหรือเปล่าคะ”
“ไม่ใช่หรอกลุงจะพกไฟแช็กไว้ทำไมล่ะบุหรี่ลุงก็ไม่ได้สูบ”
“แล้วอาพัทธ์ล่ะคะสูบบุหรี่หรือเปล่า”
“คุณพัทธ์ก็ไม่ได้สูบบุหรี่นะไฟแช็กที่หนูเจอน่าจะเป็นของนักท่องเที่ยวคนอื่นลืมไว้หรือเปล่า”
“นั่นสิคะหนูเห็นมันตกอยู่แถวข้างบ้านของเราก็เลยเก็บมาว่าจะถามตั้งแต่อยู่หัวหินแล้วค่ะแต่ก็ลืม”
“ลุงอ่ำว่าว่าเป็นไปได้ไหมที่อาพัทธ์เขาจะพกไว้เผื่อใช้ประโยชน์อย่างอื่นไม่ได้เอาไว้สูบบุหรี่อย่างเดียว”
“ลุงก็ไม่รู้เหมือนกันนะแต่ลุงก็เคยรู้มาว่าผู้ชายบางคนเขาก็ชอบสะสมไฟแช็กหนูลองไปถามคุณพัทธ์เธอสิตอนนี้คุณพัทธ์ กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน” ลุงอ่ำชี้ไปทางเจตนิพัทธ์ที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่บริเวณหน้าบ้าน
“อาพัทธ์คะ”
“ไอซ์มีอะไรกลับมาหรือเปล่าถึงได้เดินมาหาถึงนี่”
“หนูมีอะไรจะถามอาพัทธ์ค่ะ”
“ถามอะไรล่ะ”
“อาพัทธ์สูบบุหรี่ไหมคะ”
“ไม่นะ”
“แน่นะคะ”
“ถ้าสูบบุหรี่จริงตอนเราจูบกันไอซ์ก็น่าจะได้กลิ่นบุหรี่จากตัวอานะ”
“อาพัทธ์อย่าพูดแบบนี้อีกนะคะหนูไม่อยากพูดถึงเรื่องคืนนั้นอีก”
“ไม่พูดก็ได้ แล้วไอซ์ถามอาแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า”
“หนูเจอไฟแช็กที่บริเวณตอนที่เราไปเที่ยวหัวหินค่ะ หนูคิดว่าของอาพัทธ์หรือไม่ก็ของลุงอ่ำก็เลยเก็บมา”
“อาว่าน่าจะเป็นของคนอื่นทำตกไว้ละมั้งอาไม่ได้สูบบุหรี่จริงๆ ไม่เชื่อไอซ์จะลองเข้ามาดมใกล้ๆ ก็ได้นะ”
“อาพัทธ์อย่าเข้ามาใกล้หนูนะ”
“ทำไมล่ะที่คืนนั้นหนูยังบอกให้อาเข้าใกล้เลย”
“หนูบอกแล้วไงว่าไม่อยากนึกถึงเรื่องนั้นอีก ถ้าอาพัทธ์ยังพูดอยู่แบบนี้หนูจะบอกอานิตว่าอาพัทธ์มีผู้หญิงคนอื่น”
“ก็ไปบอกสิ”
“ทำไมอาไม่แคร์อานิตเลย”
“อาไม่ใช่ไม่แคร์อานิตนะ อาแคร์เธอมากๆ แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ยากที่จะพูดให้คนอื่นเข้าใจ เอาละไอซ์มีเรื่องจะถามอาแค่นี้ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“ถ้างั้นอาขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะเย็นนี้อาจะต้องออกไปเจอลูกค้า”
“อาพัทธ์จะออกไปเจอลูกค้าหรือออกไปเจอผู้หญิงกันแน่คะ”
“ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละออกไปเจอลูกค้าเสร็จแล้วก็ไปเจอผู้หญิงถ้าไอซ์ไม่อยากให้อาออกไปหาผู้หญิงอื่นก็ไปรออาที่คอนโดสิ ไอซ์ก็รู้แล้วนี่ว่าคอนโดของอาอยู่ที่ไหน”
“อาพูดอะไรน่าเกลียดใครจะไปรอที่คอนโดกันล่ะ” หญิงสาวสะบัดหน้าจากนั้นก็รีบกลับเข้ามายังบ้านของตนเองวิ่งขึ้นห้องนอนอย่างรวดเร็ว
- ผู้เขียน
