ฉันยังคงเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิด คือคุณนาธานแคร์ความรู้สึกของคุณอลิซมาก เขาอาจจะใช้คำว่าเข้าใจ แต่เขาดูเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งจนฉันมองว่า ผู้หญิงคนนั้นโชคดีมากจริงๆ
"ชดเชยวันหยุดของเธอที่ฉันเคยบอกว่าจะให้ ไปอาบน้ำแต่งตัวซะสิ วันนี้ฉันจะพาเธอและหลานเธอออกไปเปิดหูเปิดตา"
"แต่คุณให้โจลพาแมทธิวออกไปเล่นที่สวนสนุกแล้วไม่ใช่เหรอคะ"
"แต่ฉันคิดว่าหมอนั่นคงมีความสุขมากกว่า หากคนที่พาไปเที่ยว คือน้าอย่างเธอ"
"ไหนๆ คุณก็ใจดีแล้ว คุณช่วยเรียกหลานฉันใหม่ได้ไหมคะ"
"..."
"การเรียกด้วยคำว่าหมอนั่น ฉันว่ามันไม่ค่อยจะน่าฟังเท่าไหร่ ฉันอยากให้คุณเรียกเขาด้วยชื่อของเขา นั่นคือแมทธิว หรือคุณจะเรียกเหมือนฉัน ที่เรียกชื่อแมทเฉยๆ ก็ได้ค่ะ"
"ตามใจ" เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่ก็ตอบรับในทันที ก่อนที่ร่างสูงโปร่งดูดีจะเดินผ่านหน้าฉันไปที่ห้องแต่งตัว ทุกอย่างในตอนนี้มันดีจัง ดีมากกว่าตอนที่เริ่มต้นจนน่าตกใจ แต่ฉันก็ช
