“สวัสดีครับสารวัตรสวัสดีครับคุณศิน” หมวดก้องภพทำความเคารพอย่างเคย ใบหน้าลูกน้องคนสนิทดูอิดโรยอยู่ไม่น้อยคงเหนื่อยกับภารกิจนี้น่าดู
“สวัสดีครับผู้หมวดแล้ว….” วัฒนศินบอกพรางมองไปด้านหลังของหมวดหนุ่ม ก็เจอกับชายร่างสูงผอมผิวสีเข้มค่อนไปทางดำ สภาพดูอิดโรยไม่แพ้กันสองมือถูกพันธนาการด้วยกุญแจมือ
“เข้ามาดื่มน้ำก่อน” เขมราฐบอก เพราะพวกเขายังยื่นคุยกันอยู่หน้าประตู เหตุผลที่ใช้คอนโดเดิมเป็นที่พบผู้ต้องหาเพราะไม่อยากให้ใครในกรมตำรวจรู้ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เขมราฐรอหาหลักฐานมามัดตัวให้ได้เสียก่อน ต่อให้คนที่ทำผิดจะใหญ่โตแค่ไหนเขาก็ไม่มีวันปราณีต้องใช้กฎหมายจับเข้าคุกรับผลกรรมแน่นอน
ทั้งสี่คนนั่งลงบนโซฟา ทัตเทพมองนายตำรวจทั้งสามด้วยสายตาหวาดกลัว ก่อนหน้านี้ใช้ชีวิตอย่างหลบๆซ่อนๆมาหลายปีเพราะกลัวอำนาจของท่านเจ้าสัว กลัวว่าจะมีคนเอามาชีวิตเขาถึงได้ไปอยู่ในพื้นที่กันดารนั้น
“
