“คุณพูดอะไรออกมาคะคุณเอริค”
จากที่กำลังโกรธกลายเป็นว่าฟลอเรนซาถามเขาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างตอนที่ร่างสูงเดินอ้อมโต๊ะแล้วมาหยุดตรงหน้าเธอ ระยะห่างระหว่างกันก็ลดน้อยถอยลงเข้าไปทุกที
“ผมบอกว่า ผมไปก็ได้ แต่คุณกับลูกต้องไปกับผมด้วย”
เอริคย้ำอย่างชัดถ้อยชัดคำ ดวงตาคมกริบก็จับจ้องที่ดวงหน้าเนียนใสของหญิงสาวอย่างไม่ละสายตา นานหลายนาทีกว่าที่ฟลอเรนซาจะหาเสียงของตัวเองเจอ
“คะ คุณพูดอะไรของคุณ”
ฟลอเรนซาถามคำถามแบบเดิมคล้ายคนโง่งม หญิงสาวไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าคนตรงหน้าต้องการอะไรกันแน่ เธอเปิดโอกาสให้เขาได้ใกล้ชิดกับลูกแล้ว เขายังต้องการอะไรอีก
“ฟังผมนะฟลอนซ์”
คราวนี้เอริคไม่พูดเปล่า ร่างสูงขยับเท้าเข้าไปใกล้เธอมากยิ่งขึ้น มือหนาทั้งสองข้างจับที่ต้นแขนของหญิงสาว เป็นเพราะยังอยู่ในอาการตื่นตกใจ ฟลอเรนซาจึงไม่ได้ต่อต้านอย่างที่ควรจะเป็น
“ผมไม่ได้ต้องการแค่ลูก”
“...”
“ผมต้อง
