ไอราถือจานเปล่าที่บรูซจัดการอาหารจนหมดลงมาที่ห้องครัว เห็นหัวหน้าแม่บ้านของคฤหาสน์ฟรีเดลยืนหันหลังอยู่ด้านในก็คลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยเรียก
“คุณอะลิชาคะ”
“มีอะไรจ๊ะไอรา”
เจ้าของชื่อสะดุ้งตัวเล็กน้อยตอนที่ขานรับ ทว่าเก็บอาการตื่นตกใจเอาไว้ได้อย่างแนบเนียนจนคนที่ไม่ทันได้สังเกตอย่างไอรามองไม่ออก
“คือตอนนี้มีอาหารอะไรบ้างหรือเปล่าคะ พอดีคุณจีซัสเพิ่งจะกลับมา เขาต้องการอาหารน่ะค่ะ”
“ไม่มีแล้วละจ้ะ ถ้าคุณจีซัสต้องการ เดี๋ยวฉันจะลงมือทำให้เอง”
อะลิชาเป็นหัวหน้าแม่บ้านของคฤหาสน์ฟรีเดล หญิงวัยกลางคนร่างท้วมรับคำ ก่อนจะกุลีกุจอลงมือเตรียมทำอาหาร ทั้งที่จริงหน้าที่นี้เป็นของแม่ครัว แต่เป็นเพราะไอราร้องขอ เธอจึงเสนอตัวให้ความช่วยเหลือ
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณอะลิชาไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวไอราจัดการเอง”
เมื่อไอราบอกแบบนั้น อะลิชาจึงคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ยังไม่ลืมหันมาส่งยิ้มให้ไอราเป็นกา
