“บ้านของคุณพ่ออีกไกลไหมฮะ”
เอเดรียนถามขณะที่รถยนต์ยุโรปคันหรูค่อยๆ เคลื่อนออกจากสนามบินนานาชาติจอห์น เอฟ เคนเนดี ก่อนหน้านี้เอริคให้คนเอารถมาส่งให้ที่สนามบิน ชายหนุ่มเลือกที่จะขับรถเอง เอเดรียนนั่งคาร์ซีทอยู่ที่เบาะหลัง ส่วนฟลอเรนซานั่งด้านหน้าคู่กันกับเขา ฟรังโก้ตามมาด้วยทว่าบอดี้การ์ดหนุ่มเลือกจะพักที่โรงแรม เพราะเอริคจะพาฟลอเรนซากับเอเดรียนไปพักที่บ้านพักส่วนตัว หลังที่ฟลอเรนซาเคยอยู่ก่อนหน้านี้ ซึ่งมีห้องพักเพียงแค่สองห้อง แต่ถ้ามีฟลอเรนซามีเรื่องให้ช่วยเหลือ ฟรังโก้ก็พร้อมที่จะดูแลในทันที
“ไม่ไกลลูก อีกประมาณสามไมล์ก็ถึงแล้ว”
เอริคตอบ ชายหนุ่มมองเด็กชายตัวน้อยผ่านทางกระจกหลังก่อนจะดึงสายตากลับมาที่ถนนเบื้องหน้าตามเดิม ฟลอเรนซาเองก็หันไปมองลูกชาย มือบางยกขึ้นปิดปาก ดวงตาคู่สวยฉายแววขบขันพลางหัวเราะคิกคัก จากนั้นจึงดึงสายตามาที่เอริค
“ดูลูกชายของคุณสิคะ หลับซะแล้ว สงสัยคงเพลียค่ะ”
