“ไปกันเถอะ”
“ค่ะ”
ฟลอเรนซารับคำ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหวานซึ้ง ทั้งคู่ขยับเท้าก้าวเดินไปพร้อมกัน เอริคโทร.บอกให้คนขับรถจากคฤหาสน์ฟรีเดลเอารถลีมูซีนมารับ เพื่อที่เขากับภรรยาและลูกชายจะได้นั่งอย่างสะดวกสบาย เอริคให้ เอเดรียนก้าวขึ้นไปก่อน จากนั้นจึงเป็นฟลอเรนซาที่ก้าวตามเอเดรียนขึ้นไป ทว่าพอได้เห็นชุดด้านหลังของภรรยาที่โชว์แผ่นหลังจนเกือบถึงบั้นเอว กรามแกร่งก็บดเข้าหากันจนเป็นสันนูน ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งติดกับภรรยา จากนั้นรถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัว ฟลอเรนซาหันมามองใบหน้าหล่อเหลาที่จู่ๆ ก็ดูบึ้งตึงขึ้นมาฉับพลัน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
เอริคหันมาหญิงสาว ดวงตาคู่คมดูขุ่นมัวฉายแววไม่พอใจ ฟลอเรนซาจึงเลิกคิ้วมองชายหนุ่มเป็นเชิงถามซ้ำและจับจ้องสายตาอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างรอคอยคำตอบ
“ชุดที่คุณใส่อยู่ราคาเท่าไร”
“คะ?”
ฟลอเรนซาเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ด้วยไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงได้ถามราคาช
