“เพลิง...ฉันมาดีนะ เพลิงมาอยู่เป็นเพื่อนฉันใช่ไหมจ๊ะ”
หญิงสาวพูดแล้วถอนหายใจเพราะได้ยินแต่เสียงหงิง ๆ ของมันดังในลำคอ หลังจากนั้นมุกดาก็จัดแจงกวาดถูบ้านที่หัสดินทร์ให้เธออยู่ จนเนื้อตัวเลอะคราบฝุ่นและหยากไย่ เธอจัดการทุกอย่างเสร็จก็ตอนเย็นมากแล้ว และพอปัดกวาดถูบ้านเรียบร้อยก็เริ่มรู้สึกถึงเสียงท้องร้องคราง คราวนี้มุกดาเริ่มเป็นกังวลขึ้นมา ใช่...เธอกำลังหิว และดูเหมือนว่าจะไม่เห็นเงาของม่อนมาที่นี่อีก ร่างเล็กนั่งลงกับพื้นและปัดฝุ่นบนเสื้อผ้า ขณะนั้นเธอได้ยินเสียงเจ้าเพลิงเห่าหน้าบ้านก่อนประตูจะเปิดออก หัสดินทร์ก้าวเข้ามาแล้วโยนถุงผ้าลงตรงหน้าเธอ
“นี่ชุดของคุณ อาจจะไม่สวยแบบสาวชาวกรุง แต่คิดว่าคุณคงพอใส่ได้”
พ่อเลี้ยงหนุ่มกล่าวน้ำเสียงดุดัน มุกดาหยิบถุงผ้าขึ้นมา ในท้องปั่นป่วนเธอจึงบอกเขาว่า
“พ่อเลี้ยงคะ...เอ้อ...คือว่า...ฉันหิวค่ะ”
“หิวเหรอ?...ตอนนี้ไม่มีข้าวให้หรอกนะ ค่อยกินพรุ่งนี้ก
