"นึกว่าจะหลับจนถึงเช้า"
"เอ่อ เธอเป็นใครแล้วนี่ที่ไหนเหรอ"
"ห๊ะ!!! นี่อย่าบอกนะว่าเธอโดนลูกบาสกระแทกหัวจนความจำเสื่อม"
"ป่ะ ป่าว เราชื่อน้ำใสเราไม่ได้ความจำเสื่อม เราหมายถึงเธอน่ะชื่ออะไรแล้วเราอยู่ที่ไหน"
"เธออยู่ห้องพยาบาลของมหาลัย เมื่อเย็นเธอเข้ามาในสนามบาสตอนฉันกับเพื่อนกำลังซ้อมกันอยู่เลยโดนลูกบาสกระแทกหัวแล้วสลบไปฉันเลยต้องอุ้มเธอมาที่นี่และก็นั่งเฝ้าเธออยู่นี่ตั้งแต่เย็นจนถึงตอนนี้ไงเข้าใจยัง"
"จริงเหรอ"
"โกหกมั้ง"
"เอ่อเราขอโทษนะที่ทำให้เธอเสียเวลา เอ่อเธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อน้ำใส"
"วาโย"
"ขอบคุณนะวาโยที่นั่งเฝ้าเรา"
"อืมม ฉันเป็นคนทำฉันก็ต้องรับผิดชอบ"
เวลาต่อผมก็ต้องพาน้ำใสซ้อนมอไซค์เพื่อไปส่งบ้านเพราะเวลานั้นรถเมล์ไม่มี เธอให้ผมส่งหน้าปากซอยและจะเดินเข้าไปเอง แต่ผมมองเข้าไปในซอยมันมืดมากผมเลยอาสาไปส่งถึงหน้าบ้าน แต่พอเธอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับผู้หญิงมีอายุคนนึงยืนกำไ
