“ใส่แบบนี้ถูกมั้ยคะ” วีด้าเอ่ยถาม เธอเคยใส่ซะที่ไหนกัน แต่ที่อาสาเพียงเพราะแค่อยากเอาใจให้เขาหลงก็แค่นั้น
"ถูกแล้วครับ" รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา สายตาคมมองจ้องอย่างสื่อความหมาย เป็นวีด้าที่หลบสายตาเสมองไปอีกทาง 'ไม่นะยัยด้า...ห้ามคิดเด็ดขาด' ไม่วายต้องเอ่ยเตือนสติตัวเองในใจ
"หึหึ!...เป็นอะไรครับ หรือว่า กลัวหลงรักพี่" ธามไทเอ่ยอย่างรู้ทัน แต่ก็ไม่ทั้งหมดของความคิดเธอ
"แล้วถ้าด้า...." วีด้าทำใจกล้าหันกลับมา ทว่า ไม่ทันได้เอ่ยอะไรไปมากกว่านั้น เสียงทอยแทรกขึ้นเสียก่อน
"ไอ้ธามได้เวลาแล้ว"
"อืม...ด้านั่งรอพี่ที่นี่นะ อย่าไปไหน"
"ค่ะ...เอ่อ พี่ธาม"
"ครับ"
"สู้ๆนะคะด้าเป็นกำลังใจให้"
"โอ้โห....หวานขนาดนี้เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันครับ" ทอยยกยิ้มมุมปาก มองเพื่อนกับนางแบบสาวสลับกันไปมา หากไม่ใช่คนสนิทคงคิดว่าทั้งสองเป็นคู่รัก
“พี่ไปนะ” ธามไทบอกวีด้าอีกครั้ง ก่อนจะก้าวเดินไปยังรถสีน
