“บัวกลับก่อนนะทุกคนเจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะ”
“โชคดีจ้ะบัว สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะ เดี๋ยวพวกเรามาฉลองกันอีกทีเย็นวันอาทิตย์”
“ได้สิเดี๋ยวบัวจะซื้อขนมเข้ามาเยอะๆ” บัวบงกชบอกกับเพื่อน
“บัวรีบไปได้แล้วอย่าให้คุณเธียรรอนานเลย” โอปอรีบไล่ให้บัวบงกชไปขึ้นรถซึ่งตอนนี้บริเวณหน้าหอพักมีรถยนต์ของเธียรธวัชจอดอยู่เพียงคันเดียวเนื่องจากสัปดาห์นี้ไม่ใช่สัปดาห์ที่ทุกคนจะได้กลับบ้านแต่เธียรธวัชขออนุญาตครูประจำหอพักเป็นกรณีพิเศษ
“สวัสดีค่ะคุณเธียร” หญิงสาวยกมือไหว้เมื่อตนเองขึ้นมานั่งข้างคนขับ
“ไม่มีกระเป๋าเหรอ”
“ไม่มีค่ะ”
“ถ้างั้นก็กลับเลยนะ”
“บัวนึกว่าคุณเธียรจะให้คุณชุมารับบัว”
“ฉันบอกแล้วว่าฉันจะมารับเธอเองลืมไปแล้วเหรอ”
“ไม่ลืมหรอกค่ะก็แค่แปลกใจเท่านั้นเอง”
“ขนมอยู่หลังเบาะนะ” เธียรธวัชบอกกับบัวบงกช
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มมารับเขาก็จะซื้อขนมมาให้ตลอดเนื่องจากกลัวว่าเธอจะหิวเพราะกว่าจะถึงบ้านก
