เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่
1250 คำ
“พี่ธัญญ่าคิดถึงจังเลยค่ะ” บัวบงกชวิ่งเข้าสวมกอดกับธัญวดีเมื่อเข้ามาในบ้านแล้วเห็นพี่สาวยืนรออยู่กลางห้องรับแขก
“พี่ก็คิดถึงบัวเหมือนกัน เป็นไงบ้างอยู่หอสนุกไหม”
“สนุกมากๆ เลยค่ะบัวมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟังเยอะแยะไปหมดเลย”
“ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่าไหม ถ้าให้บัวเล่าสงสัยว่าคงไม่ได้กินข้าวกันแน่คืนนี้
“พี่เธียรก็พูดเกินไป” ธัญวดีค้อนพี่ชายก่อนจะจูงมือบัวบงกชเดินเข้าไปในห้องครัว
“น่ากินจังเลยค่ะพี่ธัญญ่า”
“กับข้าวที่หออร่อยไหมล่ะบัว”
“อร่อยอยู่ค่ะแต่บัวยังไม่ได้ลองกินครบกร้านเลยค่ะ”
“ถ้าอยากกินอะไรที่ไม่ได้อยู่ในหอพักเราสั่งข้างนอกเข้าไปกินได้ไหม”
“ได้ค่ะบัวเห็นเพื่อนหลายคนก็สั่งเดลิเวอรี่เข้าไป บัวก็คิดว่าถ้าเบื่ออาหารของโรงอาหารแล้วก็น่าจะต้องสั่งมากินบ้าง”
“อยากกินอะไรก็ซื้อกินเลยนะอย่าอดจนผอมล่ะ เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ชอบอดอาหารกัน”
“แต่ไม่ใช่บัวแน่ค่ะคุณเธียรเพราะบัวชอบกิน”
“แต่แปลกนะบัวชอบกินแต่ทำไมบัวไม่อ้วนเลยพี่นี่สิแค่กินนิดหน่อยก็เริ่มจะอ้วน” ธัญวดีบ่น
“พี่ธัญญ่าไม่อ้วนซะหน่อยแบบนี้ดีมากๆ บัวยังอยากหุ่นดีเหมือนพี่ธัญญ่าเลยค่ะ”
“สองคนนี้รีบกินข้าวกันได้แล้วจะได้รีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”
“เดินทางไปไหนคะพี่เธียร”
“ก็เราจะไปทำบุญร้อยวันให้ยายพิกุลที่นครสวรรค์ไงล่ะ พี่บอกธัญญ่าไปแล้วนะ”
“จริงสิ พี่ขอโทษนะบัว”
“พูดแบบนี้แสดงว่าพรุ่งนี้จะไม่ไปกับพี่เหรอ”
“ใช่ค่ะ ธัญญ่ามีนัดกับเพื่อนแล้ว เอายังไงดีล่ะเดี๋ยวโทรไปยกเลิกนัดก็ได้”
“คะไม่เป็นไรหรอกค่ะ บัวไปกับคุณเธียรก็ได้”
“แต่พี่ก็อยากไปทำบุญให้ยายพิกุลด้วย”
“ถ้าอยากทำบุญจริงๆ เอาไว้เราไปทำบุญวัดใกล้ๆ บ้านอีกครั้งก็ได้”
“เดี๋ยวเรากินข้าวบัวรีบอาบน้ำนะคืนนี้ไปนอนห้องพี่เราจะได้นอนคุยกัน”
“ไปนอนคุยกันแบบนั้นพรุ่งนี้ตื่นสายขึ้นมาไปเลี้ยงเพลพระไม่ทันจะมาโทษฉันไม่ได้นะบัว”
“ไม่ตื่นสายหรอกค่ะ ตอนที่บัวอยู่หอตื่นตีห้าครึ่งทุกวันเลย”
“เขาให้ตื่นเช้าแบบนั้นเลยเหรอเหรอบัว”
“เปล่าค่ะ บัวกลัวอาบน้ำแต่งตัวไม่ทันค่ะก็เลยตื่นก่อนเพื่อน”
“แต่อาทิตย์หน้าก็คงจะตื่นซักหกโมงค่ะ เพราะเริ่มจะปรับตัวได้แล้วค่ะ”
หลังจากรับประทานอาหารค่ำแล้วเธียรธวัชก็แยกเข้าห้องตนเอง ส่วนบัวบงกชก็รีบอาบน้ำจากนั้นก็หอบตุ๊กตาที่คุณยายเคยซื้อให้เขามานอนกับธัญวดีในหัอง
“บัวไม่ได้มารบกวนพี่ธัญญ่าใช่ไหมคะ”
“ไม่ได้รบกวนอะไรเลย พี่อยากรู้ว่าบัวอยู่ที่หอพักเป็นยังไงบ้างถึงแม้ว่าจะโทรมาคุยกับพี่ทุกวันแต่มันก็ไม่เหมือนกับการได้คุยกันต่อหน้าหรอก”
ระหว่างที่เล่าเรื่องการใช้ชีวิตอยู่ในหอพักให้กับธัญวดีฟังเจ้าของห้องก็ขนเครื่องสำอางและครีมต่างๆ มาวางอยู่บนเตียงเต็มไปหมด
“ครีมพวกนี้มันคืออะไรคะ”
“ก็พี่จะให้บัวออกไปใช้ที่หอพักไง”
“ทำไมมันเยอะจัง”
“บัวเป็นสาวแล้วนะต้องดูแลตัวเองของพวกนี้มันเป็นของจำเป็นสำหรับผู้หญิงอย่างเราเอาไว้ถ้าใช้หมดแล้วก็บอกพี่นะพี่จะซื้อให้เพราะเรื่องสวยสวยงามแบบนี้พี่เธียรเขาไม่รู้เรื่องไรหรอก แล้วไปอยู่หอพักขาดเหลืออะไรไหม”
“ไม่ค่ะ ที่โรงเรียนมีขายทุกอย่างเลยตอนที่บัวออกไปเที่ยวกับเพื่อนวันเสาร์บัวก็ซื้อขนมแล้วก็ของใช้มาเพิ่มด้วย พี่ธัญญ่าคะ บัวไม่อยากรบกวนเรื่องค่าใช้จ่ายเลยค่ะ พี่ธัญญ่าช่วยพูดกับคุณเธียรให้หน่อยได้ไหม บัวไม่อยากรับเงินรายเดือนเลย เงินที่ได้มาจากคุณยายก็พอจะมีอยู่บ้างบัวอยากรับผิดชอบค่าใช้จ่ายตรงนี้เอง”
“อย่าคิดมากสิบัวผู้ใหญ่เขาให้ของเราก็ควรรับไว้”
“มันไม่มากเกินไปเหรอคะพี่ธัญญ่า คุณเธียรให้เงินเดือนบัวเดือนละตั้งหนึ่งหมื่นเลยนะคะ”
“สมัยที่พี่เรียนมัธยมพี่ก็ได้ประมาณนั้นแหล่ะและพี่ยังกินข้าวเช้ากับข้าวเย็นที่บ้านด้วยนะแต่บัวต้องกินอาหารที่โรงเรียนถึงสามมื้อ มื้อหนึ่งก็น่าจะหลายบาทอยู่เฉลี่ยแล้วบัวได้วันละสามร้อยกว่าบาทเองนะจะพอใช้หรือเปล่า”
“พอใช้ค่ะพี่ธัญญ่า เหลือเฟือด้วยซ้ำอาหารมื้อหนึ่งก็ไม่ถึงห้าสิบบาทบัวมีเงินเก็บอีกวันละร้อยห้าสิบเลยนะคะ แล้วตอนที่บัวโทรไปขออนุญาตคุณเธียรออกไปเที่ยวกับเพื่อนคุณเธียรก็โอนเงินเพิ่มให้อีกบอกว่าขาดเหลืออะไรก็ให้บัวซื้อเอา ปกติแล้วเขาเป็นคนใจดีแบบนี้เหรอคะ”
“ใช่พี่เธียรเป็นคนที่ใจดีมากๆ ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยมีเวลาให้เรา เพราะเอาแต่ทำงานแต่ถ้าเราโทรหาหรือขอความช่วยเหลือเขาก็พร้อมที่จะช่วยเรา เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่พี่ไม่อยากให้บัวต้องคิดมากเรื่องนี้”
“แบบนี้บัวคงเป็นหนี้คุณเธียรหัวโตแน่”
“พี่ก็เพิ่งบอกไงว่าเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะฉะนั้นไม่ต้องสนใจหรอกพี่เธียรเขารับปากยายของบัวไว้แล้ว เขาก็ต้องดูแลบัวจนเรียนจบนั่นแหละถ้าอยากจะตอบแทนบุญคุณจริงๆ ก็ตั้งใจเรียนให้จบและเข้ามาทำงานที่บริษัทสิ บัวเคยคิดหรือเปล่าว่าเรียนจบมาอยากจะทำงานอะไร”
“บัวเคยคุยกับคุณยายไว้ค่ะว่าอยากจะเป็นครูสอนคณิตศาสตร์หรือไม่ก็ทำงานบัญชีค่ะเพราะบัวชอบวิชาคณิตศาสตร์มากๆ” หญิงสาวพูดถึงวิชาที่ตัวเองชอบแล้วก็ยิ้มเธอเป็นคนหัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็เรียนวิชาคณิตศาสตร์ได้ดีกว่าวิชาอื่นหญิงสาวเรียนแผนกศิลป์คำนวนในโรงเรียนเอกชนแห่งซึ่งจะเน้นไปทางคณิตศาสตร์และภาษามากกว่ามาทางวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นสิ่งที่บัวบงกชไม่ได้ฉลาดเลยสักนิด
“เรียนบัญชีก็ดีเหมือนกันนะ จบแล้วจะได้เข้ามาช่วยงานที่บริษัทไง แต่ถ้าบัวอยากจะเป็นครูพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ก่อนจะเลือกคณะเรียนปรึกษาพี่เธียรเขาก่อนนะรู้ไหม"
“ค่ะ พี่ธัญญ่าบัวคงต้องปรึกษาทั้งพี่ธัญญ่าและคุณเธียรเพราะทั้งสองคนก็คือผู้ปกครองของบัว”
“บัวปรึกษาพี่กับพี่เธียรได้ตลอดนะ”
คืนนี้กว่าบงกชกับธัญวดีจะเข้านอนก็เกือบจะตีหนึ่งเพราะมีเรื่องที่ต้องคุยกันมากกว่าปกติ
- ผู้เขียน
