ตะวันฉายได้แต่มองตามหลังของคนที่กำลังเดินร้องไห้ออกจากห้องไป รู้สึกเสียใจไม่ต่างกันนัก เขารับรู้ว่าบิดาฉ้อโกงเงินของบริษัทไปและพ่อตาก็ยังไม่เอาความด้วย ยิ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรจะอยู่กับคนที่แสนดีอย่างเมษาได้อีกต่อไป ที่ตัดสินใจพามาทริปนี้เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาไม่เคยจะเอาใจคู่ชีวิตของตัวเองเลยสักครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเวลาแห่งความสุขที่วาดหวังเอาไว้คงจะไม่เกิดขึ้นอีก ตอนแรกคิดว่าจะพูดในวันสุดท้ายของทริปนี้ แต่ในหัวใจมันกลับร้อนรุ่มไม่อาจจะกักเก็บทุกความรู้สึกผิดเอาไว้ได้
เมษาเดินร้องไห้ออกไปยังหน้าชายหาด ความเศร้าเสียใจที่เกิดขึ้นอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลยสักนิด รู้แค่ว่าเหนื่อยกับความรักที่กำลังพยายามที่จะรักคนที่เขาไม่เคยคิดจะรักเรากลับ คงถึงเวลาที่จะต้องปล่อยให้ตะวันฉายเดินออกไปจากชีวิตของตัวเอง บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเขาเสมอไปหรอกใช่ไหม
ชายหนุ่มที่ยืนจ้องมองอ
