หนึ่งธิดากัดปากจนเจ็บ ถอยเข้าห้องก่อนจะร้องไห้เบาๆ เธอยกมือขึ้นอุดปากของตัวเองเอาไว้ ถอนสะอื้นจนตัวโยน ที่แท้เขาไม่ได้กลับมานอนห้องไม่ใช่เพราะทำงานจนดึกดื่นแล้วเผลอหลับไปในห้องทำงานอย่างที่บอก แต่เขาไปนอนห้องของสุทธิดาต่างหากเล่า เธอมันโง่เอง!
เธอมันโง่ที่หลงเชื่อเขา หลายวันมานี่สุทธิดาเอาแต่เพ้อถึงสามี เธอคิดว่าสุทธิดาคงปลื้มเป็นปกติเพราะหาญเป็นคนเก่ง แต่ที่ไหนได้ อีกฝ่ายกำลังจะบอกเธอกลายๆ ว่าหล่อนกับสามีของเธอนั้นมีความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน
ในห้องของสุทธิดา... หาญวางร่างของสุทธิดาลงบนเตียงนอนกว้าง เพราะก่อนที่เธอจะออกจากห้อง ดันสะดุดขาตัวเองจนขาแพลงเดินไม่ได้
เขาร้องเมื่อเธอคล้องคอหนาของเขาเอาไว้จนเสียหลักล้มลงไปทาบทับ ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอแค่คืบ
“ปล่อย!” เขาปลดมือเธอออก แต่สุทธิดามองด้วยสายตายั่วยวน เธอเคยใช้วิธีการนี้ได้ผลกับผู้ชายมานักต่อนักแล้ว หาญเป็นใครจะทนแรงยั่วของเธอได้ยั
